Transgender | బాబు పుడితే వారసుడొచ్చాడని మురిసిపోతారు. పాప పుడితే మహాలక్ష్మి అని పొంగిపోతారు. ఎదిగే క్రమంలో ఆ బాబు.. బాబుకాదనో, ఆ పాప.. పాపకాదనో తెలిస్తే.. హఠాత్తుగా పరిస్థితి మారిపోతుంది. ఆ బంధాలకు బీటలు పడతాయి. ఆంక్షలు మొదలవుతాయి. చెట్టంత బిడ్డల్ని పట్టుకుని ‘ఆడంగి వేషాలు ఏమిటి’, ‘మగరాయుడి మాటలు ఏమిటి’ అంటూ మాటల కత్తులతో మనసుకు గాయాలు చేస్తారు. కుత్తుక చుట్టూ చేతులు బిగించి ‘అడుగు బయటికేస్తే జాగ్రత్త’ అంటూ కన్నెర్ర చేస్తారు. ఆ పరిస్థితులలో.. ఇంట్లో ఉన్నా ఇబ్బందులే, బయటికెళ్లినా సమస్యలే. అయినా, ఎక్కడికని వెళ్తారు? ఎవరు ఆశ్రయమిస్తారు? హైదరాబాద్లోని క్యూటీ సెంటర్ ఆ బాధ్యత తీసుకుంటున్నది. తక్షణం నీడనిచ్చి, తగినంత భరోసానిచ్చి, న్యాయ సలహా అందించి.. ఆ బతుకులు అన్యాయమైపోకుండా కాపాడుతున్నది.
ఆ అమ్మానాన్నలకు పండంటి బిడ్డ. జననాంగాలను బట్టి మగబిడ్డా, ఆడబిడ్డా అన్నది (సిస్ జెండర్) నిర్ణయిస్తారు కాబట్టి, ఆ బిడ్డకు ‘మగ’ లింగాన్ని ఆపాదించి సంపత్ (మార్చిన పేరు) అని పేరు పెట్టారు. తల్లిదండ్రులు కూడా బయటికి కనిపించే లక్షణాలను బట్టి అబ్బాయి అనే అనుకున్నారు. సంపత్కు అబ్బాయిల దుస్తుల్నే కొనిచ్చేవారు. మగవాళ్ల అలవాట్లే నేర్పించారు. ‘మగపుట్టుక మరి!’ అని మురిసిపోయారు. సంపత్కు మాత్రం అమ్మాయిలా ఉండాలని కోరిక. బయటే కాదు.. నాలుగు గోడల మధ్య కూడా.. చీరకట్టుతో, కుంకుమ బొట్టుతో సింగారించుకుంటే ఒప్పుకొనేవాళ్లు కాదు. ప్యాంట్, షర్ట్.. సంపత్కు ఇరుకిరుకుగా అనిపించేవి. సమాజం కోసం, కుటుంబం కోసం ఇష్టంలేని దుస్తులు ధరించినా.. ఎవరూ లేనప్పుడు మాత్రం ఆడపిల్లలా ముస్తాబు చేసుకునేవాడు. ఆ అందాన్ని అద్దంలో చూసుకుని మురిసిపోయేవాడు. లిప్స్టిక్ రాసుకునేవాడు. సంపత్ పెదాలు ఎర్రగా కనిపించిన ప్రతిసారీ ‘మగపిల్లలు రాసుకోకూడదు’ అంటూ గద్దించేవారు తల్లిదండ్రులు. ‘ఆ ఆడంగి నడక మార్చుకో’ అని హెచ్చరించేవారు. ఎంత చెప్పినా వినకపోయేసరికి.. తిట్టేవారు, కొట్టేవారు, దారుణంగా హింసించేవారు. అన్ని అవరోధాల మధ్య కూడా ‘ఈ శరీరం నాది కాదు. ఏ ల్యాండ్రీకో ఇచ్చినప్పుడు.. ఒకరి దుస్తులు మరొకరికి వచ్చినట్టు.. ఈ మగ శరీరమూ నాకొచ్చింది’ అని బాధపడేవాడు సంపత్.
అబ్బాయి అంటే ఇలానే ఉండాలి, అమ్మాయి అంటే ఇలానే ఉండాలి.. అనే లక్ష్మణరేఖ సమాజంలో బలంగా ఉంది. అప్పుడప్పుడూ ‘ఆడంగి, కొజ్జా’ అనే పిలుపులు దాడి చేసేవి. వీధిలో స్నేహితులే కాదు, తరగతి గదిలో టీచర్లూ హేళన చేసేవారు. ‘నాన్నా! నన్ను బడిలో ఆటపట్టిస్తున్నారు. గేలి చేస్తున్నారు’ అని తండ్రికి ఫిర్యాదు చేసినా.. ఫలితం ఉండేది కాదు. పుండు మీద కారం చల్లినట్టు ‘ఆడంగోడిలా ఉండటం మానేయ్ ముందు’ అంటూ కన్నతండ్రి ఉచిత సలహాలు ఇచ్చేవాడు. అంతేకానీ, ‘అవునా! నిన్ను అట్లంటున్నారా? పిల్లలను దండిస్తా. టీచర్తో మాట్లాడతా!’ అని ఎప్పుడూ అనలేదు. బిడ్డకు ధైర్యమూ చెప్పలేదు. టీనేజ్లోకి వచ్చాక తన లైంగిక ఆసక్తికి తగినట్లుగా ప్రవర్తించడం మొదలుపెట్టాడు సంపత్. దీంతో అతనిపై అన్ని విధాలుగా నియంత్రణ మొదలైంది.
సామాజిక జీవితంలో కుల, మత వివక్షకు గురైనవారు తమ బాధలు చెప్పుకొంటే.. వినేవాళ్లు ఉంటారు. కుటుంబమూ అండగా నిలబడుతుంది. కానీ, సంపత్కు ఇంటా బయటా వివక్షే. ఇంకెవరికి చెప్పుకోవాలి? ఇష్టమైనట్టు ఉండలేక, ఇష్టంలేని రీతిలో నడుచుకోలేక సంపత్ ఇల్లు వదిలి పారిపోవాల్సి వచ్చింది. తనకంటూ ఓ ఇల్లు ఉండాలనేది ప్రతి ఒక్కరి కోరిక. ఇల్లు లేకపోతే మనిషికి తలదాచుకునేందుకు నీడే కాదు, చిరునామా కూడా ఉండదు. చదువు, ఉద్యోగం, వ్యాపారం, వివాహం.. జీవితం ఎంత ఎదిగినా వెచ్చగా తల దాచుకునేందుకు ఒక గూడు ఉండాల్సిందే. అద్దె ఇంట్లో ఉందామనుకుంటే.. ‘మీలాంటి వాళ్లకు ఇవ్వలేం’ అని ముఖం మీదే చెప్పేవారు యజమానులు. ఇక ఎక్కడ తలదాచుకోవాలి? లెస్బియన్, గే, ట్రాన్స్జెండర్ వ్యక్తులు.. వివక్షను ఎదుర్కోలేక ఇల్లు విడిచి బయటికొస్తే.. సమాజంలో బతకడం ఇంకా కష్టమవుతుంది. సంపత్ విషయంలో కూడా అదే జరిగింది. తనకు ఇష్టమైన ప్రపంచంలోకి వచ్చాక తన పేరు కూడా మారిపోయింది. సిమ్రాన్ (మార్చిన పేరు)గా కొత్త జీవితం మొదలైంది. తన కష్టం తెలిసిన మరో ట్రాన్స్ ఉమెన్ దగ్గర తలదాచుకుంటూ.. నచ్చిన దుస్తులు ధరిస్తూ.. నచ్చిన రీతిలో బతుకుతూ కొత్త జీవితం ప్రారంభించారు సిమ్రాన్. నాలుగు రోజులు తిండి పెట్టిన వాళ్లే నువ్వూ ఏదో ఒక పని చూసుకోవాలని మొహం మీదే చెప్పారు. కానీ ఎవరూ ఉద్యోగం ఇవ్వలేదు. సర్టిఫికెట్లు లేకుండా ఎవరిస్తారు? ఇల్లు విడిచేటప్పుడు అందనంత దూరం వెళ్లిపోవాలనే ఆత్రుత తప్పిస్తే.. రేపటి రోజు ఎలా ఉంటుందనే ఆలోచన చేయలేదు తను. సర్టిఫికెట్ల కోసం ఇంటికి వెళ్తే.. బయటికి రావడం కష్టం. ఉద్యోగం రాక, ఉపాధి లభించక.. మిగతా ట్రాన్స్జెండర్స్లానే తానూ భిక్షాటన చేయాల్సి వచ్చింది. మండే ఎండలు, దుమ్ము, ధూళి భరిస్తూ.. ఆత్మాభిమానం చంపుకొని.. యాచన చేయడం తనకు కష్టమనిపించింది. గౌరవప్రదమైన జీవితం కోసం కలలు కనేవారు. అప్పుడే సిమ్రాన్కు ఎవరో ఓ అడ్రస్ పేపర్ ఇచ్చారు. దాని మీద ‘క్వీర్ ట్రాన్స్ వెల్నెస్ అండ్ సపోర్ట్ సెంటర్ (క్యూటీ సెంటర్), హైదరాబాద్ (హబ్సీగూడ)’ అని ఉంది. ఆ సంస్థ నిమ్న లైంగిక వర్గాల వాళ్లకు నీడనివ్వడమే కాదు, కొండంత అండగా ఉంటుందని ఆ అడ్రస్ ఇచ్చినవారే చెప్పారు. సిమ్రాన్ ఆ కార్యాలయం తలుపు తట్టారు. అక్కడి సైకాలజిస్టులతో మనసు విప్పి మాట్లాడారు. ఆ మాటల్లోనే తన కథంతా చెప్పారు. మనసు విప్పింది. కన్నీళ్లు ప్రవహించాయి. ఎక్కిళ్లు వెక్కిరించాయి. మధ్యమధ్యలో నిశ్శబ్దం. మాటలకందని భావాలను వెల్లడించింది.
బాల్యంలో ఎదురైన అవమానాలు.
హింస. భౌతిక దాడులు. మాటల కొరడా దెబ్బలు.
బతుకు చుట్టూ అల్లుకున్న చీకటి.
ఎక్కడా వదిలిపెట్టకుండా..
తన ప్రయాణమంతా వివరించారు సిమ్రాన్.
ఆ నిపుణులు సావధానంగా విన్నారు.
అందమైన జీవితం నిర్మించుకోవడం ఎలాగో చెప్పారు. అలా సిమ్రాన్ క్యూటీ సెంటర్లో కొన్నాళ్లు తలదాచుకున్నది. మంచి ఆహారం, ఆహ్లాదకరమైన పరిసరాలు, అర్థం చేసుకునే స్నేహితులు, గౌరవించే మనుషుల మధ్య సిమ్రాన్ కొత్త జీవితంలోకి అడుగుపెట్టారు. ప్రేమ, ఆప్యాయతల మధ్య.. అంతకాలం తాను కోల్పోయిన ఆనందాలు మళ్లీ దక్కాయి. తన నిర్ణయం సరైందేననే నమ్మకం కలిగింది.
క్యూటీ సెంటర్లో ముందుగా.. ఎల్జీబీటీక్యూఐఏ+ కమ్యూనిటీకి చెందిన వాళ్లకు సాంత్వన చేకూరుస్తారు. పాత గాయాలను మాన్పే ప్రయత్నం చేస్తారు. కొందరికైతే.. మనసుకే కాదు, శరీరానికీ గాయాలు ఉంటాయి. వాటికి కూడా తగిన చికిత్స అందిస్తారు. ఇలాంటివారి పట్ల సమాజం కక్షగట్టినట్టు వ్యవహరిస్తుంది. తల్లిదండ్రులు ‘నీతో మాకు ఎలాంటి సంబంధం లేదు’ అని తెగేసి చెబుతారు. తోబుట్టువులు ‘ఆస్తిలో చిల్లిగవ్వ కూడా ఇవ్వం. ఏం చేసుకుంటావో చేసుకో’ అని బెదిరిస్తారు. ‘మళ్లీ ఊళ్లో కాలుపెట్టావో.. నడవడానికి కాళ్లుండవు’ అని పంచాయతీ పెద్దలు తీర్పు ఇస్తారు. ఓ రకంగా సమాజమంతా ఒకవైపు.. వాళ్లొక్కరే ఒక వైపు. ఆ సంక్షోభ సమయంలో క్యూటీ సెంటర్ నుంచి న్యాయ సహాయం కూడా లభిస్తుంది. హైదరాబాద్ జిల్లా న్యాయ సేవాధికార సంస్థ సహకారంతో ఇక్కడ లీగల్ ఎయిడ్ సర్వీస్ ప్రారంభించారు. భాగస్వామి మోసం చేసినప్పుడు, కుటుంబ ఆస్తిలో వాటా ఇవ్వనప్పుడు ఈ లీగల్ ఎయిడ్ టీమ్ చట్టపరమైన సహాయం అందిస్తుంది. మన దేశంలో ఎల్జీబీటీ కమ్యూనిటీ కోసం ఏర్పడిన మొట్టమొదటి లీగల్ ఎయిడ్ సెంటర్ కూడా ఇదే కావచ్చు.. ఇక్కడి పారా లీగల్ వాలంటీర్స్ వాళ్ల కష్టాలు, అవసరాలు తెలుసుకుని న్యాయ సహాయం చేస్తారు. చట్టపరంగా అవసరమైన చర్యలూ తీసుకుంటారు. సిమ్రాన్ విషయంలోనూ అదే జరిగింది. తన అమ్మానాన్నలకు ఫోన్ చేసి పిలిపించారు. చదువుకు అవసరమైన ఆర్థిక సహకారం గురించి ప్రస్తావించారు. సర్టిఫికెట్లు ఇవ్వమంటూ సర్దిచెప్పారు. ‘సర్టిఫికెట్ల వరకూ అయితే ఇస్తాం. ఆస్తిలో వాటా కుదర్దు’ అంటూ తల్లిదండ్రులు వాదనకు దిగారు. విద్యార్హతల సర్టిఫికెట్లు మాత్రం ఎలాగోలా చేతికొచ్చాయి. వాటి సాయంతో సిమ్రాన్ ఓ ప్రైవేట్ కంపెనీలో ఉద్యోగం సంపాదించారు. తన కాళ్లపై తాను నిలబడ్డారు. చాలామందిలా తమ బిడ్డ భిక్షాటన చేయకుండా, వ్యభిచార రొంపిలో పడిపోకుండా ఆత్మగౌరవంతో బతకడం ఆ అమ్మానాన్నలకు కొంత ఊరటనిచ్చింది. సిమ్రాన్కు సహకారం అందించినట్టే.. వారసత్వ ఆస్తిలో వాటా దక్కని వారు న్యాయ పోరాటం చేసేందుకు సహాయాపడుతున్నది క్యూటీ సెంటర్.
జీవితమంటే ఉద్యోగం, సంపాదనే కాదు. సామాజిక జీవితం కూడా కావాలి. అందరితో సమానంగా బతికే అవకాశాలు కావాలి. అవేవీ ఎల్జీబీటీ వ్యక్తులకు లేవు. పార్కుకు పోతే అందరిలా కాలక్షేపం చేయలేరు. హేళనలు, అనుమానాలు తప్పవు. అసలు సెక్యూరిటీ సిబ్బంది కూడా అనుమతించరు. కాఫీ షాపుల్లో కూర్చుంటే, ఇరానీ కేఫుల్లో ముచ్చటపెడితే ఒప్పుకొనే సమాజం కానే కాదు మనది. కొన్ని సౌకర్యాలు అనుభవించాలంటే.. చేతిలో డబ్బు ఉంటే సరిపోదు. సమాజం అనుమతి కూడా అవసరం అని ఇలాంటి వాళ్ల జీవితాల్లోకి తొంగి చూస్తే అర్థమవుతుంది. పుట్టిన రోజు జరుపుకొంటానంటే ఫంక్షన్ హాల్ ఇవ్వరు. మీటింగ్ పెట్టుకోడానికి పోలీసుల అనుమతి లభించదు. కుటుంబాలకు దూరమైన జీవితాలకు పండుగలు, వేడుకలు తెలియవు. ఆ బతుకులకు కొద్దిపాటి సంతోషాన్ని అందిస్తున్నది.. క్యూటీ సెంటర్. ఇదో చిన్నపాటి ప్రపంచం. ఇక్కడ సంతోషంగా గడపవచ్చు. చదువుకోవడానికి బోలెడు పుస్తకాలు ఉంటాయి. కంప్యూటర్లు, ఇంటర్నెట్ సదుపాయాలు ఉన్నాయి. జీవన నైపుణ్యాలు కూడా నేర్పిస్తారు. అప్పుడప్పుడూ వీళ్లే నాటకాలు వేస్తారు. ఆర్ట్ వర్క్షాప్, ఆర్ట్ ఎగ్జిబిషన్లు నిర్వహిస్తారు. ఆ మధ్య సిమ్రాన్ ఎల్జీబీటీ కమ్యూనిటీతో కలిసి తన పుట్టిన రోజు ఘనంగా జరుపుకొన్నారు. చిన్నప్పుడు అమ్మానాన్నతో కలిసి వేడుక జరుపుకొన్న రోజులు గుర్తుకొచ్చాయి తనకు. కొత్త స్నేహితుల మధ్యలో.. కొత్త ప్రపంచం నీడలో.. జీవన నైపుణ్యాలు పెంచుకుంటూ కెరీర్ని నిర్మించుకున్నారు సిమ్రాన్.
బిడ్డను ఎలాగోలా దారికి తెచ్చుకోవాలనే ప్రయత్నంలో ఉన్న సిమ్రాన్ తల్లిదండ్రుల్ని క్యూటీ సెంటర్ అప్పుడప్పుడూ పిలిపించేది. లైంగికత, లైంగిక ఆకర్షణలపట్ల వాళ్లకు అవగాహన కల్పించేది. లెస్బియన్, గే, ట్రాన్స్ ఉమెన్, ట్రాన్స్మెన్లను అర్థం చేసుకోవడం మన కర్తవ్యమని గుర్తు చేసేది. కానీ, ఆ కఠోర వాస్తవాన్ని అంగీకరించడానికి వాళ్ల మనసు అంగీకరించేది కాదు. వారి భయాలు వారికున్నాయి. సమాజం ఏమనుకుంటుంది అనేదే పెద్ద సమస్య. సమాజంలో అక్కడక్కడా పిల్లల్ని అర్థం చేసుకునే తల్లిదండ్రులు కూడా ఉన్నారని.. ఆ అవగాహన వల్ల అటు కన్నవారు, ఇటు పిల్లలు ప్రశాంతంగా ఉంటున్నారని క్యూటీ కౌన్సెలింగ్లో వివరిస్తారు. ఈ తరహా కౌన్సెలింగ్ కార్యక్రమాలు, పేరెంట్స్ మీటింగ్స్ నిత్యం జరుగుతూనే ఉంటాయి. ఆ సమయంలో పశ్చాత్తాపం పొంది.. పిల్లల్ని అక్కున చేర్చుకుంటున్నవారూ లేకపోలేదు. సిమ్రాన్ కూడా ఒక అలానే సొంతింటికి చేరింది. ఇల్లు వదిలిన మనిషి ఎక్కడో, ఏ రైలు పట్టాల మీదో శవమై కనిపించకుండా.. నీడనిచ్చి, ఆత్మవిశ్వాసాన్ని ప్రసాదించి జీవితానికి కొత్తదారులేసిన క్యూటీ సెంటర్కు కృతజ్ఞతలు చెప్పింది. సిమ్రాన్లు వస్తుంటారు, పోతూ ఉంటారు. క్యూటీ సెంటర్ మాత్రం.. తన పని తాను చేసుకుపోతూనే ఉంటుంది. కొత్త సిమ్రాన్లకు స్వాగతం పలుకుతూ.. పాత సిమ్రాన్లకు వీడ్కోలు చెబుతూ తన బాధ్యతల్లో తాను నిమగ్నమై ఉంటుంది.
జీవితంలో సమస్య వస్తే నలుగురి సహకారమూ ఉండాలి. బయటి సమాజం ఎలాగూ మాకు సహకరించదు. మా వాళ్లకు మేమే ఆసరా ఇవ్వాలి. ఒకరికొకరు సాయం చేసుకోవడానికి, సాంత్వన ప్రసాదించడానికి ఒక చోటంటూ ఉండాలని క్వీర్ ట్రాన్స్ వెల్నెస్ అండ్ సపోర్ట్ సెంటర్ ఏర్పాటు చేసుకున్నాం. మొదట్లో ఎవరైనా ఇల్లు వదిలి వస్తే మా ఇళ్లలో పెట్టుకునేవాళ్లం. కొవిడ్ సమయంలో అది సాధ్యం కాలేదు. ఇల్లు వదిలిన వాళ్ల కోసం ఒక వ్యవస్థను ఏర్పాటు చేయాల్సిన అవసరాన్ని గుర్తించాం. అందుకే ఈ సెంటర్ను మొదలుపెట్టాం. ఎల్జీబీటీక్యూఏఐ+ వ్యక్తులకు ఇక్కడ ఆశ్రయం అందిస్తాం. మా వంతు సాయం చేస్తాం. గౌరవప్రదమైన జీవితాన్ని ప్రసాదిస్తాం. సామాజిక జీవితాన్ని పునరుద్ధరిస్తాం. ఇక్కడ నలుగురినీ కలుసుకోవచ్చు. భిన్న లైంగిక సామాజిక వర్గాల వాళ్లు విద్య, ఉద్యోగాల్లోనే కాదు సామాజిక సంబంధాల్లోనూ అట్టడుగున ఉండిపోతున్నారు. దయనీయమైన పరిస్థితుల్లో బిక్షాటన చేస్తూ ‘వీళ్లింతే.. పని చేసి బతకడం చేతకాదు’ అనిపించుకుంటున్నారు. కానీ పని కల్పించి మాకు ఉపాధి మార్గం చూపేవారు ఒక్కరంటే ఒక్కరు కూడా లేరు. బతకడమే కష్టమైన చోట అస్తిత్వాన్ని చాటుకోవడం ఎంతో కష్టం. అయినా సరే, మా గౌరవం కోసం మేం పోరాడుతున్నాం. లింగ సమానత్వం కోసం గొంతెత్తి మాట్లాడుతున్నాం. చిన్నదో పెద్దదో.. ఎంతోకొంత మార్పు కోసం మా వంతు ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాం. మారడం, మారకపోవడం ఇతరుల ఇష్టం కాదు. మార్పు అనివార్యం. అది ఇప్పుడిప్పుడే బుడిబుడి అడుగులు వేస్తున్నది. రేపు వడివడిగా నడిచే రోజు తప్పకుండా వస్తుంది.
– తాషి, ట్రాన్స్ ఉమెన్, ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్
(న్యాయపరమైన, మానసికమైన మద్దతు కోసం క్వీర్ ట్రాన్స్ వెల్నెస్ అండ్ సపోర్ట్ సెంటర్ను ఈ నంబర్లలో సంప్రదించవచ్చు. హెల్ప్ లైన్: 1800 4252908 ఫోన్ : 8897533014)
…? నాగవర్ధన్ రాయల