‘ఇంటి పెద్ద ఏ తొవ్వన వోతే తతిమోళ్లంతా అదే బాట వడ్తర’ని ఓ శాత్రం. నాకు ఓ అక్కా, ఇద్దరు సెల్లెండ్లు, ఇద్దరు తమ్ముళ్లు. నాయిన ఐలయ్య, అవ్వ రాజవ్వ. మొత్తం ఎనిమిది మందిమి. మా అక్క పెద్దమనిషి గాకముందే పెండ్లిజేసి ఒగలింటికి దోలిండ్రు. మా సిన్నోడైతే అప్పటికింకా పుట్టనే లేదు. రెండో సెల్లె ఇంకా రొమ్ము గూడ మర్వలే. బాలింత అయిన మా అవ్వకు ఏం శాతనైతది? ఇగ అన్ని పనులు నెత్తి మీదేస్కొని చేసేదాన్ని. చెప్పాల్నంటే ఇంటి బరువంతా నా మీదే..
అప్పుడు ఐదారేండ్లున్న గావొచ్చు. అప్పుడప్పుడే పొద్దువొడుస్తున్నది. ‘శివమ్మా… గొర్లొర్రుతున్నయే.. జర నన్ను సాగదోలరాదు…’ నా పేరు ‘శివరాజమ్మే..’ అయినా మా నాయిన ఐలయ్య నన్ను ‘శివమ్మా..’ అనే పిలుస్తుండె. జొన్న గట్కను ఇన్నీళ్లు వోసి పల్సగ జేసిస్తే గిలాసెడు గటుక్కున మింగేది. పగటీలి మళ్లా తినేందుకు బట్టపేగుల ఇంత గట్క, ఓ మాడికాయ వక్క నాయిన నడుముకు కట్టేదాన్ని. జబ్బకు గొంగడేస్కొని ముందల నాయిన నడుస్తా ఉంటే గొర్లమంద ఆయనెంబడి వొయ్యేటిది. ఇగ మా ఊరు మల్లాపురమే గావట్టి.. మాకు గుట్ట దగ్గర్నే. గొర్లను తోల్కొని గుట్ట మొకాన పోయేటోడు నాయిన. పొద్దున వోయిండంటే మళ్లా ఇంటికొచ్చేసరికి పొద్దు గూకుతుండె.
అవ్వ రాజవ్వ బాలింత, పైగా మళ్లా పొట్టతోనున్నది. ఇటు సెల్లె కు పాలియ్యాలె.. అంటే ‘రాజవ్వకు గట్టి తిండే వెట్టాలె’ అని అప్ప టి ముసలోల్లు నాకు జెప్పేది. అందుకే అవ్వకు, చెల్లెకు జొన్న గట్క వెట్టి నేను గట్క వండంగా వొచ్చే గంజిల ఉప్పేసుకొని తాగేదాన్ని. నాకు తొమ్మిదేండ్లచ్చే దాన్క ఇదే పని. పండుగొస్తే పనే తీరకపోయేది. పండుగంటే ఇప్పట్లెక్క బగార చికెనో అనుకుంటున్నరా? కాదు కాదు. ‘నూకల బువ్వే..’ నూకల బువ్వ దొర్కితేనే బంగారం. దానికి తోడు పచ్చిపులుసు. అందర్కి వెట్టేసరికి మిగిల్తే ఇంత మింగేదాన్ని లేకుంటే రోజటి లెక్క అంబలే దిక్కు. నూకల బువ్వ కోసం నేనే లొల్లి జేస్తే, నన్ను జూసి సిన్నోళ్లు ఆగమాగం జేస్తరని నాలుగు మెత్కులు అటో ఇటో నీనే ఓర్సుకునేదాన్ని.
మా అత్త మామ పేరు బుచ్చమ్మ, సాయిలు. వాళ్లు కాలం జేసి కొన్నేండ్లయితున్నది. వాళ్లున్నప్పుడే మర్దులకు పెండ్లిచేసి ఎవ్వల్దాళ్లకు ఏరు వోసిర్రు. నాకు, కిట్టయ్యకు ఇద్దరు బిడ్డలు ఒక్క కొడుకు. ఏ తల్లికైనా పిల్లలకన్నా ఎక్కువేముంటది.? ఉన్నదో లేందో వాళ్లకే వెట్టేది. వాళ్లు గూడ జొన్న గట్క, మక్కగట్క తిన్నరు. పచ్చిపులుసు తాగిండ్రు. అప్పుడో ఇప్పుడో నూకల బువ్వ వండితే వాళ్లకు తెగ సంబురమైతుండె. వాళ్ల సంబురం కన్నా నాకేం ఎక్వ..? వాళ్ల కడుపు సల్లవడ్డంకనే నేను సల్లవడేదాన్ని. ఇద్దరు బిడ్డల్ని ఇద్దరయ్యల జేతిల వెట్టినం.
పెద్దమనిషి గాకముందే నాగ్గూడ తొమ్మిదేండ్లకే పెండ్లిజేసి ఎల్లగొట్టిండు మా నాయిన ఐలయ్య. నాకు పుస్తె గట్టింది సుబ్బురు కిట్టయ్య. అత్తగారూరు ఎక్కణ్నో గాదు మాకు దగ్గర్నే.. బోనగిరి పక్కపొంటి ఉండే రామకిట్టాపురం. నాకే తొమ్మిదేండ్లంటే నేనే ఆ ఇంటికి పెద్ద కోడల్ని. మమ్మల్ని ఆ ఊళ్లె ఇప్పటికీ పెద్ద కుర్మోళ్లు అంటరు. ఇగ అత్తగారింటి కాడ కొత్త కోడలు పరిస్థితి ఎట్లుంటదో తెల్వందేముంది. నేనే సిన్నపిల్లనంటే నాకు చేసుకున్న మొగనితోని కలిపి అత్తా, మామ, ఇద్దరు మర్దులు. వాళ్ల మంచిసెడ్డలంతా నేనే అర్సుకునేది. వాళ్లింటికాడ గూడ జొన్న గట్క చింతకాయ తొక్కే దిక్కు.
ఇప్పుడు నా కొడుక్కు కోడలొచ్చింది. కొడుకు పేరు కొండల్ అయితే, కోడలు పేరు భాగ్య. మన్వలు, మన్వరాండ్లొచ్చిండ్లు. నేనిప్పుడు ఎనభై దాన్క ఉంట గావొచ్చు. మా కిట్టయ్యకు కట్టె చేతికొచ్చింది. ఆయనకు కేసీఆర్ ఇచ్చే పింఛన్ నెలా నెలా టంచన్గా వస్తున్నది.
అవ్వ మీద సుఖ వల్లే.. అత్త మీద సుఖ వల్లే.. గని ఓ ఏడెనిమిదేండ్లాయె కొడుకు కోడలు మీద సుఖవడ్తున్నా.. నాడు తిందామంటే అన్నమేమో గని గట్క గూడ దొర్కలే.. ఇప్పుడు నా కోడలు భాగ్య రోజు సన్నబువ్వనే వెడ్తున్నది. ఇట్ల తింటె అట్లర్గుతున్నది. రోగం లేదు, నొప్పి లేదు. మొన్న కోడలు భాగ్య అన్నం పెడ్తా ఉంటే ఇద్దరాలు మొగలం తింటున్నం. ‘తినుర్రి.. తినుర్రి.. ఏం దిన్నా ఇంకొన్నొద్దులే.. తర్వాత మీకిగ నూకల బువ్వే..’ అన్నడు కొండల్ గాడు. మా కిటయ్యకు కోపం మీదనే ఉంటది. పళ్లెం దీసి న్యాలగ్గొట్టిండు. ‘ఓ పోడా.. గంత మాటంటివేందిరా.. పెట్టబుద్దయితలేదారా మాకు బువ్వ..?’ అనడిగిన. ‘ఓర్నీ నేను గాదె.. గా సంటర్ సర్కారోళ్లు.. తెలంగాణొళ్లు ఇగ నూకల బువ్వనే తినాలె అన్నరట. గందుకే మనకిగ సన్నబువ్వ దొర్కుతదో, దొర్కదో.. ఇప్పుడే మంచిగ తినుర్రి’ అంటున్ననని కొండల్ గాడన్న డు. ‘ఎవ్వడాడు వాని తండ్రికి నా…, మమ్మల్ని సావుదలకు మళ్లా నూకల బువ్వ తినుమంటడా..? కేసీఆర్ ఉన్నన్ని రోజులు మనకా కట్టం రానియ్యడు కిట్టయ్యా.. నువ్వుతై మళ్లా పళ్లెం పట్టయ్యా..’ అంటే మా కిట్టయ్య మళ్లా పల్లెం ముట్టిండు.
– గడ్డం సతీష్, 99590 59041