కాస్తయినా ఉండాలేమో ఆ తత్వం
విశాలమైన భూమిపై వెళ్తున్న చీమకు
ఆది అంతు తెలియదు కదా..!
దూరం నుంచి చూసే కళ్లకు
ఇవేవీ కనిపించవు సరిహద్దులు తప్ప…
రాళ్లూ, రప్పలు, ఇసుక, మన్ను
నీళ్లు, వేర్లూ, పుట్టలూ, గుట్టలూ
గాలులు వీస్తే… తుఫాను వస్తే
వేరే రాగం తొణికిసలాడుతుంది
ఎండల్లో నిశ్చలత్వంలో
ధ్యాన సంగీతం వినిపిస్తుంది!
పరిసరం మమేకమైంది మనలో
ఆవరణం మాట్లాడుతుంది మనతో
జనారణ్యం ప్రమాదాన్ని దాటుతుంది
విపరీతం ఎప్పుడూ హానికారకం
సమతుల్యత భవిష్యత్తును చూస్తుంది
నుదుటిరాతలు వాళ్ల కాలి
అచ్చులలో సమసిపోతున్నాయి!
ఓ పక్షి వాలి తలపై
చెవిలో ముక్కు పెట్టి పొడుస్తుంది
కొన్ని గడ్డి గింజల్ని అరచేతిలో
వదిలిపోతుంది ఈదురుగాలి
మెత్తటి మట్టి పిలుస్తుంది…
వయసు పైబడుతున్నా తనను నాగలితో చీల్చమని
అందులో ముత్యాల్లాంటి ఇత్తుల్ని దాచమని!
తన ఎద లోపలి తడితో వాటిని ప్రేమించి
నీ చుట్టూ పచ్చని వస్ర్తాన్ని కడతానని
తన రెక్కలతో విసురుతూ
తెస్తుంది మరో ప్రపంచపు శిఖరాన్ని…
కాస్తయినా ఉండాలేమో ఆ తత్వం మనకు
మనల్ని మనం హద్దుల్లో ఉంచుకునే
సున్నితత్వం.. ఆ కరుణ చిత్తం!!
రఘు వగ్గు
96032 45215