‘తెలుగుకు రెండు, హిందీకి రెండు, ఇంగ్లీషుకు రెండు, లెక్కలకు రెండు, సామాన్యకు రెండు, సాంఘికకు రెండు.. ఒకటి రఫ్పు, ఇంకోటి ఫెయిరు. ఇట్ల ఇంటికాడికి ఆరు.. క్లాసు రూంలకు ఆరు. మొత్తం పన్నెండు కాపీలు గావాలె.’ ఏడో తరగతిల షరీకైన మేము ‘సార్ కాపీలు రాసియ్యిర్రి’ అని రెండ్రోజుల సంది మొత్తుకోంగ మొత్తుకోంగ మోహన్సార్ నల్లటి బోర్డు మీద, తెల్లటి చాక్పీసుతోని అప్పుడే రాసిండు. దాన్నిజూసి మేమందరం కాపీల ఎక్కిచ్చుకున్నం.
సదువు సంగతి పక్కనవెడితే.. ఎండకాలం సెలవులైపోయి మళ్లా బడి షురువైతుందంటే సాలు.. సార్లు కొత్త పుస్తకాలు ఎప్పుడిస్తరో, బాపు కొత్త బట్టలెప్పుడు వట్టిస్తడో, అమ్మ కొత్త సంచి (ఇప్పట్లెక్క టిపిటాప్ బ్యాగులు కాదు, యూరి యా సంచితోని వైద శ్యామల దగ్గర కుట్టిస్తే అదే కొత్త బడి బ్యాగు) ఎప్పుడు కుట్టిస్తదోనని, కొత్త కాపీలు ఎప్పుడు కొనిస్తదోనని ఆశకొద్ది ఎదురుజూసేటోన్ని.
నేను ఏడో తరగతి వయిలు సదువుతు న్న కాలం… పలానా పలానా కాపీలు కొనుక్కోర్రని మోహన్సార్ బోర్డు మీద రాసిచ్చు డే ఆల్ష్యం. ఆయాళ్ల ఇంటికొచ్చినంక ఇగ కాపీలు కొనియ్యాల్నని లొల్లి లొల్లి జేసిన. ‘నీ పోరనికినావారెత్తు సదువు సారెడు, బలపాలు దోసెడన్నట్టు సదివేది తక్వ, కాపీలెక్వ… ఇగ కాపీలు కొనిచ్చినంక ఏపాటి సదువుతవో సూడనా తీయి’ అనుకుంటా ఆ కాపీల లిస్టు జూసి బాపు లబోదిబో మొత్తుకున్నడు. ఆఖరికి ‘ఇయ్యాళ్ల పైసల్లెవ్వు గని, ఎల్లుండి దోసకాయల పైసలొచ్చినంక మా కొనిత్త తియి, రేపొక్కనాడు ఎట్లనో ఎల్లదీసుకొ’మ్మని మాటిచ్చిండు. తింపి తింపి గొడ్తే వంద రూపాలు గూడ కాపోతుండె గని, బాపు ఆ కాపీలు కొనిచ్చేదాన్క నేను వడ్డ తిప్పలు కొన్ని గావు.
మోహన్సార్ కాపీలు రాసిచ్చిన తెల్లారి సోపతిగాళ్లందరు కొత్త కాపీలతోని బడికచ్చిర్రు. కనీ, నాకు బాపు కాపీలు కొనియ్యకపోయేసరికి పోయినేడాది కమ్మలు మిగిలిన కాపీలను వట్టుకొనే నేను బడికి వోయి న. ‘ఏంరా బాబులు అందరు కాపీలు కొనుక్కచ్చుకున్నరా.. ఇగ పాఠాలు చెప్పుకుందామా అంటే..’, ‘ఓకే సార్’ అని అంద రూ తలూపిర్రు. నా మొహమేమో సిన్నవోయింది. ఫస్టు బేంచిల గూసున్న నా మొహం జూసుకుంటా ‘ఏమైందిరా వారి… నువ్వు సప్పుడ్జేత్తలెవ్వ’ని మోహన్ సార్ నన్నడిగిండు. ‘సార్ నేనింకా కాపీలు కొనుక్కోలేదని’ జెప్పిన. ‘మరి నీ ఒక్కని కోసం పాఠాలు శెప్పుకొనుడు ఆపుదామారా?’ అని సార్ ఉల్టా నన్నే అడిగిండు. అంతమందిల సార్ నన్నట్లా అడిగేసరికి నాకంత సిగ్గనిపిచ్చింది. ‘వద్దు సార్ ఇయ్యాళ్ల ఒక్కరోజాగుర్రి’ అని అందామనుకున్న. కనీ, బాపు రేపు గూడ కాపీలు కొనిస్తడో, కొనియ్యడోనన్న గ్యారంటీ లేక ‘వద్దు సార్.. మీరు పాఠాలు షురూ జెయ్యిర్రి నేను పాత కాపీల్నే రాసుకుంటా..’ అని జవాబిచ్చిన.
ఆరోజు మోహన్ సార్ పాఠం శెప్తుంటే మజ్జల్నే పోయినేడాది కాపీల మిగిలిన కమ్మలు గూడ ఒడ్శినయి. ఇగ సార్ జెప్పింది ఏడ రాసుకునుడో నాకర్థం గాక ‘సార్ నా కాపీ ఒడిసింద’ని మోహన్సారుకు జెప్పిన. ‘అరేయ్ వీనికెవలన్న రెండు జంట కమ్మలియ్యిర్రా’ అని నా సోపతిగాళ్లకు జెప్పిండు మోహన్ సార్. ‘నేనియ్యా అంటే.. నేనియ్యా’ నా సోపతిగాళ్లనుడు వెట్టిర్రు. ఇగ నాకు సిగ్గనిపిచ్చి ఇంటికివోదామనుకొని బేంచిమీంచి లేసిన. ఈ లోపు మా జిట్టిపూసల రవిగాడు ‘అరేయ్ సత్తిగా నేనిత్త రారా’ అని వాని కొత్త కాపీలకెళ్లి రెండు జంట కమ్మలు శింపిచ్చిండు. మా జిట్టిపూసల రవిగాడు లేకుంటే
ఆ రోజు నా ఇజ్జతి ఏడ వోతుండెనో…
ఇయ్యాళ్ల మా బాపు సంగతి చెప్పాలె అన్నంత కోపంతోని ఇంటికొచ్చిన. కానీ, దోసకాయలమ్మవోయిన బాపు ఇంకా ఇంటికి రాలే. దోసకాయల సీజన్ల ఆరు గొట్టంగనే సైకిల్ మీన ఇంటిమొకానొచ్చే బాపు ఆ యాళ్ల రాత్రి ఎనిమిదైనా ఇంకా ఇంటికి రాలె. ఎనిమిదింటికల్లా ఇంత దిని మలుసుకపండే నేను బాపు అచ్చేదాన్క ఎదిరిజూసిన. ఆయన అచ్చినంకనైనా బజార్లున్న బూర్ల సీను దుకాన్లకు వొయి కాపీలు కొనుక్కచ్చుకుందామన్న ఆలోచన నాది.
అప్పుడే మెల్లగొచ్చిండు బాపు. నేను కోపంతోని ఊగిపోతా ఉంటే ఆయనేమో నవ్వుతున్నడు. ‘బజారుకు వొయి కాపీలు కొనుక్కుందాం పాయే బాపు’ అంటే ఆయన ‘రేపు వోదాం తీయిర. ఇప్పటికే తిరిగీ తిరిగీ ఉన్న, కాళ్లు వశపడకుంట గుం జుతున్నయి’ అని నేను వన్న మంచంలనే, నా పక్కకే ఒర్గిండు. ఇగేం జేయాల్నో తెలువక ఏడ్సుకుంట పడుకుంటున్న. అప్పుడు ‘ఆ దోసకాయల డాలల ఉన్నయి పోరా కొత్త కాపీలు’ అని మెల్లగ శెప్పిండు. కప్పుకొన్న శెద్దరి కాళ్లమొకాన తన్ని దోసకాయల డాల కాడికి ఉర్కిన.
పచ్చ వరుకుల ముడివెట్టి ఉన్నయి కొత్త కాపీలు. వరుకు శింపంగనే అచ్చిన ఆ కొత్త కాపీల వాసన జూత్తే కడుపు నిండినంత బరాబరైంది. ఆ కొత్త కాపీలను వట్టుకొని తెల్లారి తలెత్తుకొని బడికి వోయిన. ఆల్ష్యంగ కొనిచ్చినా, అందరికన్న మంచి కాపీలు కొనిచ్చిండు బాపు. నా కాపీ ల కెల్లి మా జిట్టిపూసల రవిగానికి రెండుకు ఇం కో రెండు గల్పి నాలుగు జంట కమ్మలిచ్చిన.(తెలంగాణ ప్రభుత్వం బడి పిల్లలకు నోట్బుక్స్ ఉచితంగా పంపిణీ చేస్తున్న సందర్భంగా సిన్నప్పటి నా యాది…)
-గడ్డం సతీష్
99590 59041