మట్టి పిసికిన చేతులు
నేర్పాయి అమ్మపాటను
కల్లోలాన్ని సృష్టించమనలే
కార్చిచ్చులు రేపమనలే
కఠిన పాషాణ హృదయాలను
ద్రవీభవనం చేశాయే తప్ప
ఏ యుద్ధానికో
ఏ ప్రమాద ప్రయోగాలకో
వంతెనలు వెయ్యమనలే…
ఒకానొక ఇసుక గూళ్ళ
స్వప్నాల వాసనలను
గవ్వల్లో ఆల్చిప్పల్లో
భద్రంగా దాచిన తీరాల వెంట
ఎప్పుడూ స్వచ్ఛమైన
ప్రభాత వదనాలతో ఆకాశంకేసి
ఆడుకోమన్నాయి, పాడుకోమన్నాయి
దేహాలకు ఇంద్రధనుస్సు రంగులే
అంటాలె తప్ప రక్తం మరకలు కాదు
బుద్ధి జీవనదిలో తేటగా
తేలియాడుతూ మురికిని
పోగొట్టుకుంటూ పారాలె
మనస్సు విభిన్న పూల
పరిమళాల మధ్య
కర్మ మందిరానికి అంకితమవ్వాలె
గతి తర్కం భౌతికం మనల్ని
మెలకువలో ఈదేట్టు చూడాలె…
వికారాలు చుట్టుముడితే
ఆ మట్టిచేతులనే తలుచుకోవాలె
అవి నేర్పిన నిర్మితుల నమూనా
మానవత్వపు వెలుగు కిరణాల అల్లిక
మనమంతా బతుకు నేత కార్మికులం
పేర్చుదాం నిఖార్సయిన మట్టిపెల్లల్ని
ప్రేమతత్వపు కొలిమిలో కాల్చబడ్డవి అవి
కడదాం ఆ చేతులకు చిగుర్లను
అవి పాకుతూ ఆ పాటల్ని పాడుతుంటాయి!
-రఘు వగ్గు
96032 45215