భారతదేశ భాషల్లో ఒక స్థూలమైన విభజన ఏమంటే.. ఉత్తరాది భాషలు, దక్షిణాది భాషలు అని. ఔత్తరాహుల నుడుల్లో చాలా వరకు సంస్కృత, హిందీ భాషలకు దగ్గరైన మాటలు కనిపిస్తాయి. కారణం.. అవి ఇండో-ఆర్యన్ భాషలు కావటం. ఇంకా విస్తారంగా ఇండో యురోపియన్ భాషలవటం.
దాక్షిణాత్యుల పలుకుల్లో ఎక్కువ శాతం మాటలు ద్రావిడానికి దగ్గరగా ఉంటాయి. ఇవ్వాళ ఈ ‘మూల ద్రావిడం’ అనేది లేకున్నా ‘తమిళ భాష మూల ద్రావిడానికి దగ్గరైన భాష’ అని చాలామంది భాషా శాస్త్రజ్ఞుల అభిప్రాయం.
దక్కన్ మాటలు ద్రావిడ భాషా కుటుంబానికి చెందినవని ప్రత్యేకించి చెప్పనక్కరలేదు. ఉత్తర భారత భాషలమధ్య చాలా సాపత్యాలు కనిపించినట్లుగానే, దక్షిణ దేశ భాషల మధ్య సైతం అనేక సామీప్యాలు అగుపిస్తాయి. అంతేకాకుండా.. ఈ దేశ భాషల్లోని విభక్తులకు మూలభూతమైన ప్రాథమిక అక్షరాల గురించి చూస్తే
ఈ సంబంధాలు తెలిసివస్తాయి.
ముందుగా ద్వితీయా విభక్తి ప్రత్యయాల్లో ఒక్కటైన ‘ను’ గురించి చూద్దాం. ఇది కొన్ని సందర్భాల్లో ‘ని’ కూడాను (నిన్, నున్, లన్, కూర్చి, గురించి). మొదట తెలుగు భాషలోని ‘ను’ లేదా ‘ని’ కన్నడంలో ఎలా ఉందో చూద్దాం. ఆ భాష లో అది ‘అన్ను’ అని ఉన్నది. తెలుగు వాళ్ళకు వేగం ఎక్కువ. ‘అన్ను’లోని మొదటి అక్షరం ‘అ’తో పాటు ‘న్ను’లో ఉన్న ‘న’ ఒత్తూ పోయింది.‘నీను అవనన్ను బయ్యకూడదు’ అనే కన్నడ వాక్యం ‘నీవు అతన్ని తిట్టకూడదు’ అని.‘అవనన్ను’ను అవను+అన్ను అని విడదీస్తే ఆ చివరి ‘అన్ను’ కన్నడంలో ద్వితీయ ప్రత్య యం. తెలుగు ‘ను’ కూ, కన్నడ ‘అన్ను’కూ అనుబంధం స్పుటంగా గోచరిస్తుంది.
హిందీ, ఉర్దూల్లో ‘ఆద్మీ కో దేఖో’ అనగా ‘మనిషిని చూడు’ అని అర్థం. ఈ రెంటిలో ద్వితీయ ‘కో’ అని ఇట్టే అర్థమవుతున్నది. మరాఠీ భాషలో ఇది ‘లా’గా ఉంటుంది. బహువచనంలో ‘నా’లా మారుతుంది. ‘రామాలా పాహతో’ (రాముణ్ని చూస్తాను),‘ములానా మారూ నకో’ (పిల్లల్ని కొట్టవద్దు). హిందీ ‘కో’ కూ, మరాఠీ ‘లా, నా’లకూ కో.. అంటే కోటి మైళ్ల దూరం. మరి సంస్కృతంలో.. ‘శిష్యః ఆచార్యమ్ సేవతే’ (శిష్యుడు ఆచార్యుని సేవిస్తున్నాడు). ‘అమ్’ లేదా ‘మ్’ (ఆచార్యమ్) అన్నది రెండవ విభక్తి. ఈ ‘అమ్’ లేదా ‘మ్’ క్రమంగా ‘అన్’ లేదా ‘న్’ అయ్యే వీలుంది. తమిళంలో ‘ఉమ్’ అనేది కూడా అని అర్థం. మన గ్రాంథిక భాషలో ‘ఉను’గా ఉంది. దీన్నే సముచ్ఛయం అంటారు.
నేటి వ్యవహారంలో కూడా ‘నేనున్ను, నీవున్నూ’ లాంటి మాటల్లో ‘ఉన్నూ’ రూపంలోకి మారింది. ఇంకా ‘కూడాను’లోని చివరి ‘ను’ కూడా ఇదే.
ఏమైతేనేం.. ‘ఉమ్’ అనేది ‘ఉను’ ఐనట్లుగానే, ‘అమ్’ అనేది ‘అను’గా మారింది. ఆ ‘అను’ కన్నడ ‘అన్ను’ ఒకటే. మరలా కన్నడ ‘అన్ను’, తెలుగు ‘ను’ ఒక్కటే.
గుజరాతీలో.. ‘మజూర్ నే బోలావో’ అంటే.. ‘కూలీని పిలువు’ అని అర్థం. హిందీ ‘బులావో’ లోం చి.. గుజరాతీ ‘బోలావో’ పుట్టింది. ఐనా ఇక్కడ ద్వితీయను విచారించాలి. ‘నే’ అనేదే రెండవ విభక్తి. పంచనదుల ‘పంజాబ్’కు వెళితేవాళ్లు.. ‘ముండా కుత్తేనూఁ మార్ దా హా’ అంటున్నారు. ఈ భాషలో ద్వితీయ ‘నూఁ’. ఇప్పుడు మరలా కన్నడ, తెలుగు, సంస్కృత, పంజాబీలను ఒక్కచోట చూస్తే.. అన్ను, ను, ఆచార్య (మ్). నుఁ అనేవి దగ్గర దగ్గరగా ఉన్నవి. గుజరాతీ ‘నే’ సైతం ‘న’కార సంబంధితమే.
హిందీ, ఉర్దూల్లోని ‘కో’, బెంగాలీ ‘కే’, అస్సామీ ‘క్’, ఒరియా ‘కూ, ంకూ’ల మధ్య గట్టి సంబంధాలున్నాయనేది సుస్పష్టం. ఐతే.. బెంగాలీలో అదనంగా ‘రే’ కూడా ఉంది. ఇప్పుడు ఈ పదమూడు భాషల్లోని ‘ను, అన్ను, ఐ, ఎ, కో, లా/నా అమ్/మ్, నే, నూఁ, కే/రే, క్, కూ/ంకూ’ లను పరిశీలిస్తే మౌలికంగా అవి న, ఐ, ఎ, క, ల, మ, ర.. అనే అచ్చులకూ, హల్లులకూ చెందిన వర్ణాలకు చెందినవని తెలుస్తున్నది. ఇందులోనూ ‘న, ల, మ, ర..లు పరస్పరం మార్పునకు గురవుతాయి. (మునగ, ములగ) కనుక ప్రాథమికంగా ఈ మూడూ ఏకాక్షర సంజనితాలు అనే వీలుంది. ‘ఐ’,‘ఎ’లది ప్రత్యేక ప్రతిపత్తి. తమిళం.. ఇతర దేశ భాషల కన్నా విడి అస్తిత్వం కలిగింది. దానిమీద మలయాళ ప్రభావం ఉంది. ఇక..‘క’ మిగిలింది. ఇలా లోతుల్లోకి వెళ్లి పరిశోధిస్తే ఈ 13 భాషల ద్వితీయా విభక్తులు ప్రాథమికంగా ‘న’, ‘ఐ’, ‘క’ అని చెప్పడానికి ఆస్కారం ఉన్నది.
ఇప్పుడు తృతీయా విభక్తి వృత్తాంతం సాంతం పరిశోధనీయం. తెలుగులో‘చేతన్, చేన్, తోడన్, తోన్’ లు ఇవి. ముఖ్యంగా ఇవ్వాళ ‘తో’ అనేది బహుళ ప్రయుక్తం. కన్నడంలో ఇది ‘ఇంద’. ‘పెన్నినింద బరీతానె’ (పెన్నుతో రాస్తున్నాడు).
తమిళానికి వెళితే.. ఆల్, ఓటు, ఉటన్లు సమాన విభక్తులు. అయితే ‘ఓటు’, ‘ఉటన్’లు.. ‘ఓడు’, ‘ఉడన్’ అని పలుకబడుతై. ‘కైయినాల్ సలాం చెయ్దార్’ అంటే.. ‘చేత్తో సలాం చేశాడు’ అని. ఇక్కడ కై+ ఆల్ కలిసి ‘కైయినాల్’గా మారింది. అట్లాగే ‘అవనోటు’, ‘ఇదనుటన్’లను చెప్పొచ్చు. (అతనితో, దీంతో) మలయాళంలో ‘ఓటు’ తృతీయా విభక్తి. దీన్ని తమిళంలో లాగే ‘ఓడు’ అని మాట్లాడుతారు. హిందీలో ఇది ‘సే’. ‘హాత్సే సలాం కియా’. ఉర్దూలోనూ ‘సే’ నే. మరాఠీలో ఇది ‘నే’, ‘నీ’. ‘చాకూనే ఆంబా చీర్’ అనగా ‘చాకుతో మామిడి పండు కోయి’ అని అర్థం.
పంజాబీ భాషలో తృతీయాలు ‘తోఁ’, ‘నాల్’లు. ‘చాకూనాల్ చీర్’ అంటే.. ‘చాకుతో కోయి’ అని. ‘తార్తోఁ ఖబర్ బేజో’ అంటే.. ‘తంతితో కబురు పంపించు’ అని అర్థాలు. బెంగాలీలో ద్వారా, కర్త్రుక్ దియాలు తృతీయాలు. ఏ ‘ఇ కల దియే లేఖో’ అంటే.. ‘ఈ కలంతో రాయి అని. ‘బందూక్ ద్వారా మారో నా’.. ‘బందూక్తో చంపవద్దు’ అని అర్థం. అలాగే కర్త్రుక్ కూ ఉదాహరణలు చెప్పవచ్చు.
మొత్తమ్మీద ‘తో’ (తెలుగు), ‘తో’ (పంజాబీ), ‘థీ’ (గుజరాతీ), ‘సాథే’ (గుజరాతీ)..లలో త,థలు తృతీయకు మాతృకలు. తమిళ ‘ఓటు’, ‘ఉటన్’లు మలయాళ ‘ఓటు’లలో ‘ట’ ఉంది. ఈ ‘ట’, ఇందాకటి ‘త’, ‘థ’లకూ సాదృశ్యాలున్నాయి. అంతేగాక తెలంగాణలోని ‘తోటి’ని విడదీస్తే త+ఓటి అవుతుంది. ‘ఓటి’ అనేది తమిళ, మలయాళాల ‘ఓటు’కి దగ్గర. తమిళంలోని ‘ఆల్’, పంజాబీ ‘నాల్’కు సమీపం. సంస్కృతంలోని ‘ఏన’లు మరాఠీ ‘నే’, ‘నీ’లకు దగ్గర. హిందీ, ఉర్దూలో ‘సే’ ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తుంది. కానీ ‘తో’, ‘థి’, ‘సాథే’లకు ఇది దగ్గరే. అస్సామీస్, ఒరియాలలో ‘రే’ ఉంది. ‘ద్వారా’, ‘దేహి’, ‘దియా’లు విడిగా ఉన్నాయి. ఏమైనా ఈ పదమూడు భాషల్లోని తృతీయాలకు మూలాక్షరాలుగా, త, ద, (ఇంద-కన్నడం), ట, స, థ, ర, ఏ,న, ఆల్.. లు రూఢీ అవుతున్నాయి. మరలా.. త, ద, లు, ద, స, థ.. లకు చాలా దగ్గర. పరస్పరం ఇవీ మారతాయి. తమాట-టమాట, తుపాకి-టుపాకి, తపాల- టప్పాల తో ‘త’, ‘ట’లకు తేడా లేదు. ‘అటువంటి’, ‘అసువంటి’లలో ‘ట’, ‘స’ లకు భేదం శూన్యం. ‘తగ్గట్లు’, ‘దగ్గట్టు’.. లలో ‘త’, ‘ద’లకు వ్యత్యాసం మృగ్యం. ‘కత’, ‘కథ’లలో ‘త’, ‘థ’లకు తేడా పూజ్యం. ఐనప్పుడు.. త, ఏ, న, ఆల్, ర అనేవే తృతీయ విభక్తులకు మూల స్తంభాలని తెలియవస్తున్నది. ఇట్లా దేశ భాషలను లోనారసి చూస్తే.. వాటి మూలాలు తెలియవస్తున్నవి.
తమిళ భాషలో.. ‘పుత్తకంగళై పడితు కట్ట్రు కొండేన్’ అంటే.. ‘పుస్తకాలను చదివి నేర్చుకొన్నాను’ అని. పుత్తకంగళైలో ‘పుత్తకంగళ్+ ఐ’ ఉంది. చివరి ‘ఐ’ తమిళ ద్వితీయ విభక్తి. మలయాళంలో ఇది ‘నిన్నె ఆరు విళిచ్చు’ (నిన్ను ఎవరు పిలిచారు) అనే వాక్యంలోని ‘నిన్నె’లో చివరికి ‘ఎ’గా ఉంది. తమిళ ‘ఐ’కి మలయాళ ‘ఎ’కూ లంకె స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.
డాక్టర్ నలిమెల భాస్కర్
97043 74081