తెలుగువాడు కాదు. తెలుగు మూలాలూ లేవు. అయితేనేం, కేరళ కుర్రాడు అర్జున్ విజయ్ తెలుగు పాట పాడితే.. పంచదార, పాల మీగడ వెండిగిన్నెలోకలుపుకొని ఆస్వాదిస్తున్నట్టే ఉంటుంది. కన్నవారికేమో కొడుకును ఇంజినీర్ చెయ్యాలని ఆలోచన. అతనికేమో గాయకుడు కావాలని కోరిక. కాబట్టే, ‘జీ తెలుగు సరిగమప’ షో పూర్తికాకుండానే ‘అంటే సుందరానికీ’ సినిమాకు పాటపాడి, కల సాకారం చేసుకున్నాడు. కేరళ నుంచి తమిళనాడు మీదుగా తెలంగాణ వరకూ అర్జున్ విజయ్ స్వర ప్రస్థానం అతని మాటల్లోనే..
నేను పుట్టింది, పెరిగింది కేరళలో. ప్లస్ టూ వరకు అక్కడే చదువుకున్నా. ఆ తర్వాత అమ్మానాన్న ఇంజినీరింగ్ ఎంట్రెన్స్ రాయమన్నారు. కుదరదని చెప్పేశాను. సినిమా పాటలు పాడతానని మెల్లగా బాంబు పేల్చాను. ఏదో ఒక డిగ్రీ చదివితేనే కానీ సినిమాల్లో వెళ్లేందుకు అనుమతి ఇవ్వమని అమ్మానాన్న కుండ బద్దలు కొట్టారు. దీంతో ఇంట్లోంచి పారిపోయి వచ్చాను. నాకు చిన్నప్పటి నుంచీ మా పిన్ని లత దగ్గర చనువు ఎక్కువ. దీంతో రాజమండ్రిలో పిన్ని ఇంటికి వెళ్లాను. గోదావరి చూపించి, బిర్యానీ తినిపించి.. ఆదిత్య ఇంజినీరింగ్ కాలేజ్లో చేర్పించారు పిన్ని. అలా, బలవంతంగా బీటెక్ చదవాల్సి వచ్చింది. నాకేమో ఒక్క తెలుగు ముక్కా తెలిసేది కాదు.
చేసేదిలేక క్లాసులకు డుమ్మా కొట్టి.. సొంతంగా బ్యాండ్ ఏర్పాటు చేసుకున్నా. ఫైనలియర్కు వచ్చేసరికి 20కి పైగా బ్యాక్లాగ్స్ తేలాయి. ‘ఇంజినీరింగ్ పాసైతే.. సంగీతం నేర్చుకోవచ్చు’ అని నాన్న పెట్టిన కండిషన్ గుర్తుకొచ్చింది. ఫైనలియర్లో పథకం ప్రకారం పక్కాగా చదివి ఒక్క టెర్మ్లోనే అన్ని సబ్జెక్టులూ క్లియర్ చేసుకున్నా. తర్వాత రెండేండ్ల పాటు సంగీతం నేర్చుకున్నా. టిక్టాక్లు, రీల్స్ చేసేవాణ్ని. సినిమాల పిచ్చితో ఓ మలయాళ మూవీకి అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్గా చేశాను. అది మధ్యలోనే ఆగిపోవడంతో తమిళనాడులో రెండేండ్లు ఉద్యోగం చేశాను. అదే సమయంలో కరోనా రావడంతో.. వాళ్లు వెళ్లమని చెప్పకముందే రాజీనామా ఇచ్చేశాను. ఇక్కడే నా జీవితం కొత్త మలుపు తీసుకుంది.
మా అక్క అతుల్య జర్మనీలో మాస్టర్స్ చేసి, అక్కడే ఉద్యోగం చేస్తున్నది. నన్ను కూడా జర్మనీ పంపాలని నిశ్చయించుకున్నారు పేరెంట్స్. దీంతో జర్మన్ భాష నేర్చుకునేందుకు బెంగళూరు వెళ్లాలన్నది ప్లాన్. ఆ నేర్చుకునేదేదో ఇక్కడే నేర్చుకుందామని హైదరాబాద్ బయల్దేరాను. కానీ, నేను వచ్చేసరికి.. జర్మన్ నేర్పించే కోచింగ్ సెంటర్ మూతబడింది. గత్యంతరం లేక కేరళ తిరిగివెళ్లేందుకు టికెట్లు బుక్ చేసుకున్నా. నా టిక్టాక్ వీడియోలు, ఇన్స్టా రీల్స్ చూసి.. నాలోని గాయకుణ్ని గుర్తించాడు హైదరాబాద్కు చెందిన నితీశ్ అన్న. ఆయన నాకు సోషల్ మీడియాలోనే పరిచయం. ఆ రాత్రి అతని రూమ్లోనే ఉన్నా. బాగా బ్రెయిన్ వాష్ చేశాడు.
‘ఒక్క వారం రోజులు సమయం అడుగు. తెలిసిన వాళ్లకు పరిచయం చేస్తాను’ అని ధైర్యం చెప్పాడు. దీంతో టికెట్ క్యాన్సిల్ చేసుకుని.. ఇంట్లో పర్మిషన్ అడిగాను. ఒకవేళ ఆ ప్రయత్నంలో ఫెయిల్ అయితే మరో అవకాశం అడగనని మాటిచ్చాను. సరిగ్గా ఆ వారంలోనే ‘జీ తెలుగు సరిగమప’ ప్రకటన వచ్చింది. నాకు తెలుగు సరిగా రాదు. పాడినా నవ్వుతారేమోననే బిడియం. నితీశ్ అన్న బలవంతం మీద ఐదు తెలుగు పాటలను బట్టీపట్టి ఆడిషన్ ఇచ్చాను. అవి వారికి నచ్చడంతో.. మరో రెండు రౌండ్లు పరీక్షించి సెలెక్ట్ అయినట్లు ప్రకటించారు. ఆ శుభవార్త పేరెంట్స్కు చెప్పి.. మరో నెలరోజులకు అనుమతి తీసుకున్నా. అలా హైదరాబాద్లో నా కొత్త జీవితం ప్రారంభమైంది. ప్రతి షోలో నా పాటలకు వస్తున్న మిలియన్ల కొద్దీ వ్యూస్, వేల కామెంట్లు చూసి అమ్మానాన్న కూడా ఆశ్చర్యపోయారు. ఎక్కడికి వెళ్లినా సెలెబ్రిటీలా చూస్తున్నారు. ‘అంటే.. సుందరానికీ’ సినిమా కోసం డైరెక్టర్ వివేక్ ఆత్రేయ తెలుగు, తమిళ, మలయాళ భాషల్లోనూ నాతోనే పాడించారు. అలా ‘ప్లే బ్యాక్ సింగర్’ కల నెరవేరింది. మా పేరెంట్స్ కూడా సింగర్గా స్థిరపడటానికి అనుమతి ఇచ్చారు. కొన్ని ఓటీటీ సినిమాలు, చిన్న సినిమాల్లో పాడే అవకాశం వచ్చింది. ఈ మాత్రం ప్రోత్సాహం చాలు. చూస్తూ ఉండండి.. దూసుకెళ్లిపోతాను.
-రవికుమార్ తోటపల్లి