‘కొరియన్ తరంగం’ (Korean wave) పేరుతో దక్షిణ కొరియా సంస్కృతి ఇప్పుడు ప్రపంచమంతా విస్తరిస్తున్నది. సంగీతం, సినిమాలు, సిరీస్లు, వంటకాలు, ఫ్యాషన్… ఇలా కొరియన్లను ఆరాధిస్తూ, అనుకరిస్తున్న తరం కనిపిస్తున్నది. ఇది తరంగం మాత్రమే కాదు.. సునామీ, కొరియన్ సునామీ!
దక్షిణ కొరియా! చైనా, జపాన్ వంటి శక్తిమంతమైన దేశాల మధ్య ఓ చిన్న ద్వీపకల్పం. దానికి ఉన్న ఏకైక సరిహద్దు ఉత్తర కొరియా. అమెరికాను సైతం ధిక్కరించే నియంత కిమ్-జోంగ్ ఆధీనంలో ఉన్న దేశమది. ఒకప్పుడు ఉత్తర, దక్షిణ కొరియాలు కలిసున్నవే. వేల సంవత్సరాలు ఘన చరిత్రతో మెలిగినవే. రెండో ప్రపంచ యుద్ధం తర్వాత పరిస్థితులు మారిపోయాయి. అమెరికా, రష్యాల ప్రచ్ఛన్న యుద్ధంలో కొరియా నలిగిపోయింది. ఉత్తర, దక్షిణాలుగా విడిపోవడమే కాదు, ఆ దాయాది దేశాలు కత్తులు దూసుకునేంతగా పగను పెంచుకున్నాయి.
1950లో ఈ రెండు దేశాల మధ్య మొదలైన యుద్ధాన్ని చరిత్రలోనే అత్యంత క్రూరమైన పోరుగా భావిస్తారు. ఎందుకంటే, కొరియన్ వార్లో దాదాపు 30 లక్షల మంది పౌరులు చనిపోయారు. ఆ యుద్ధం తర్వాత, ఉత్తర కొరియా నియంతల గుప్పిట్లోకి వెళ్లిపోయింది. దక్షిణ కొరియా మాత్రం పడుతూ లేస్తూ ప్రజాస్వామ్యానికి చేరువైంది. 1988లో రాజధాని సియోల్లో నిర్వహించిన ఒలింపిక్స్తో ఒక్కసారిగా ప్రపంచం దృష్టిని ఆకర్షించింది దక్షిణ కొరియా. దాంతోపాటు ఆ దేశ సంస్కృతి కూడా విస్తరించడం మొదలుపెట్టింది. ఈ ప్రభావాన్నే ‘హలయు’ అంటారు.
విరుష్క… ఈ పేరు వినగానే మనకు విరాట్ కోహ్లి, అనుష్కల జంట గుర్తుకువస్తుంది. వాళ్లని కలిపి పిలుచుకునే ముద్దుపేరు అది. కానీ మీరు ఎప్పుడన్నా ‘బిన్జిన్’ అనే పేరు విన్నారా! ఇక మీదట వినాల్సిందే. హ్యూన్ బిన్, సాన్ ఏ జిన్ అనే హీరోహీరోయిన్ల పేర్లని కలిపి పిలుచుకునే తీరది. ఇంతాచేసి వీళ్లు భారీ తారలేమీ కాదు. ‘క్రాష్ లాండింగ్ ఆన్ యూ’ అనే సిరీస్లో కలిసి నటించారు. ఓ వ్యాపార సామ్రాజ్య వారసురాలు పారాైగ్లెడింగ్ చేస్తూ, పొరపాటున శత్రుదేశంలోకి వెళ్లిపోతుంది. అక్కడి సైనికుడే ఆమెని కాపాడతాడు. ఈ అందమైన ప్రేమకథే ఆ సిరీస్లోని ఇతివృత్తం. ఇది మన భారతీయులకు ఎంతలా నచ్చేసిందంటే… ప్రతిష్టాత్మక ఐఐఎమ్లలో చదివే వందమంది పూర్వవిద్యార్థులు కలిసి కొరియన్ సిరీస్ల కోసం ‘డ్రామా క్వీన్స్’ అనే అభిమాన సంఘాన్ని ఏర్పాటు
చేసుకునేంత! ‘సాన్ ఏ జిన్’ పుట్టినరోజు నాడు భారీగా విరాళాలు సేకరించి, ముంబయిలోని డబ్బావాలాలకు సాయం చేసేంత! కె-డ్రామా గా పిలుచుకునే కొరియన్ సిరీస్లకు ఉన్న ఆకర్షణకు, ఇది ఓ చిన్న ఉదాహరణ మాత్రమే! The King, Boys Over Flowers, Goblin… లాంటి సిరీస్లు ఎన్నో ఓటీటీల ద్వారా మన యువతను ఆకట్టుకుంటున్నాయి. లాక్డౌన్ వల్ల వీటికి జరిగిన మేలు గురించి ప్రత్యేకించి చెప్పాల్సిన పని లేదు. ఈ సమయంలో జనం ఓటీటీలకు విపరీతంగా అలవాటుపడ్డారు. విషయం ఉంటే చాలు, సబ్ టైటిల్స్ను చూస్తూ ఏ భాషలో అయినా సినిమా, సిరీస్లను ఆస్వాదించేయాలనే నిశ్చయానికి వచ్చేశారు. అందుకే, నెట్ఫ్లిక్స్ ప్రకారం, గత ఏడాది తమ ప్లాట్ఫామ్ మీద కె-డ్రామాలను చూసిన వారి సంఖ్య ఏకంగా 370 శాతం పెరిగిపోయింది. ఇప్పుడంటే చెప్పుకోవడానికి గణాంకాలు కనిపిస్తున్నాయి కానీ, కె-డ్రామా సంచలనం ఇరవై ఏండ్ల క్రితమే మొదలైంది. 2003లో వచ్చిన Dae Jang Geum అనే సీరియల్ ఏకంగా 91 దేశాలకు చేరుకుంది. 700 కోట్ల రూపాయలను వసూలు చేసింది. Dae Jang Geum అంటే ‘రాజభవనంలో వజ్రం’ అని అర్థం. ఓ అనాథ పిల్ల రాజుగారి వ్యక్తిగత వైద్యురాలిగా మారే ప్రయాణమే ఇందులో కథ. ఆమె రకరకాల వంటకాలతో రాజుగారి ఆరోగ్య సమస్యలను పరిష్కరించడం మరో విశేషం. ఆడవాళ్లు వంటగదికీ, పడకగదికీ పరిమితం అని కచ్చితంగా తేల్చిన కాలంలో… ఎలాంటి నేపథ్యం లేని మహిళ, రాజుగారి విశ్వాసపాత్రురాలిగా మారడం ప్రేక్షకులను అబ్బురపరిచింది. పైగా కథతో పాటు అప్పటి సంస్కృతినీ, ఆహారాన్నీ, అలవాట్లనీ చూపించే ప్రయత్నం చేయడం వైవిధ్యంగా తోచింది. కొరియన్ సినిమాలు హిట్ అవుతున్నాయి కాబట్టే, వాళ్ల సిరీస్లను కూడా ఆదరిస్తున్నారని అనుకోవడానికి లేదు. అందుకో ప్రత్యేకమైన కారణం ఉంది. కె-డ్రామాల్లో రాజకీయాలు, ప్రేమ, నేరం, పరిశోధన, ప్రతీకారం… లాంటి దినుసులన్నీ ఉంటాయి. కానీ అవి శ్రుతి మించవు. మన సీరియల్స్లో కనిపించే మెలోడ్రామా, సాగదీతలు అస్సలు ఉండవు. ‘మీర్జాపూర్’ లాంటి సిరీస్లలో కనిపించే వినలేని బూతులు, హద్దులు దాటిన శృంగారం అక్కడ కనిపించవు. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే… ఎలాంటి సిరీస్ అయినా ఫీల్గుడ్ అనుభూతిని కలిగించేలా, సహజంగా తోచేలా రూపొందిస్తారు. అన్నింటికీ మించి, అవి మన సంస్కృతికి సంబంధించినవి కాదు కాబట్టి, మతపరమైన మనోభావాలు దెబ్బతినే ప్రమాదం అసలే లేదు. పైగా కాస్త జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, వీటిలో ఎక్కువ శాతం కథాంశాలు మహిళల కోణం నుంచే చిత్రించడం గమనించవచ్చు. దీంతో ఆధునిక తరం విపరీతంగా ఇష్టపడుతున్నది. ఇంట్లో కొరియన్ స్టార్ల్ల పోస్టర్లు అతికించుకునేంతగా, ఆ పాత్రల ఆహార్యాన్ని అనుకరించేంతగా అభిమానిస్తున్నది. ఈ ఆదరణకు అనుకూలంగా జీ-5, ఎమ్ఎక్స్ ప్లేయర్ లాంటి ఓటీటీ వేదికలు కొరియన్ సిరీస్లను, హిందీలోకి డబ్ చేసి మరీ విడుదల చేస్తున్నాయి. లాభాల సంగతి చెప్పేదేముంది?
పారసైట్… పరాన్న జీవి. ధనికుడి దృష్టిలో, సమాజంలో అట్టడుగున ఉండే మనుషులు పరాన్న జీవులు. పేదల దృష్టిలో, శ్రమ దోపిడిమీద ఆధారపడే ధనికులే పరాన్న జీవులు. ఈ సూత్రంతో ఓ విషాదాంత చిత్రాన్ని రూపొందించి, ఆస్కార్ను కైవసం చేసుకుంది దక్షిణ కొరియా. ఆ ఘనత సాధించిన మొదటి ఆంగ్లేతర చిత్రమిది. కానీ, ఈ విజయం భారతీయులని ఆశ్చర్యపరచలేదు. ఎందుకంటే, అప్పటికే కొరియన్ సినిమా ప్రభావం స్పష్టంగా మన చిత్రసీమలో వేళ్లూనుకొన్నది. కొరియన్ చిత్రం ‘మిస్ గ్రానీ’ ఆధారంగా రూపొందిన ‘ఓ బేబీ’ భారీ విజయాన్ని సొంతం చేసుకుంది. నాని ‘పిల్ల జమీందార్’ (ఎ మిలియనీర్స్ ఫస్ట్ లవ్), తారకరత్న ‘అమరావతి’ (హెచ్), అల్లరి నరేష్ ‘జేమ్స్ బాండ్’ (మై వైఫ్ ఈజ్ ఏ గ్యాంగ్స్టర్), వరుణ్తేజ్ ‘గద్దలకొండ గణేష్’ (ఎ డర్టీ కార్నివాల్)… ఇలా కొరియన్ సినిమాల స్ఫూర్తితో తెరకెక్కిన చిత్రాలకు తెలుగులో కొదువలేకుండా పోయింది. ఇవన్నీ కూడా సదరు హీరోల కెరీర్లలో మైలురాళ్లుగా నిలిచిపోవడం విశేషం. కొరియన్ రీమేక్ల విషయంలో బాలీవుడ్ కూడా వెనక్కి తగ్గింది లేదు. అమితాబ్ ‘Te3n’ (మాంటేజ్), సల్మాన్ ‘భరత్’ (ఓడ్ టు మై ఫాదర్), ఇమ్రాన్ హష్మీ ‘మర్డర్-2’ (ద చేజర్) లాంటి బ్లాక్బస్టర్లు పక్కా కొరియన్ సినిమాలే.
ఆ భాష, ఈ భాష అని లేకుండా భారతీయ చిత్రాల మీద కొరియన్ ప్రభావం విపరీతంగానే ఉంది. ఇదంతా రాత్రికి రాత్రే మొదలైన ట్రెండ్ కాదు. 1960ల నుంచే కొరియన్ సినిమా భిన్నమైన ప్రయాణాన్ని సాగించింది. అప్పట్లో వచ్చిన ‘ద హౌస్ మెయిడ్’ ఓ సంభ్రమం. ప్రేమ, పగ, ప్రతీకారం, అక్రమ సంబంధాలు, శాడిజం లాంటి మసాలా దినుసులు నూరి కూరిన చిత్రమిది. ‘పారసైట్’కి కూడా ఈ సినిమానే ప్రేరణ అని చెబుతారు. అదే సమయంలో అక్కడి ప్రభుత్వం బయటి సినిమాలను ఇన్ని రోజులకు మించి ఆడించకూడదనే నిబంధన తీసుకువచ్చింది. దాంతో వైవిధ్యమైన కథలను వండాల్సివచ్చేసింది.
కానీ… 1997లో తూర్పు ఆసియా తీవ్ర ఆర్థిక సంక్షోభాన్ని ఎదుర్కొంది. థాయ్లాండ్లో చిన్నగా మొదలైన ఈ విపత్తు దక్షిణ కొరియాను ముంచెత్తింది. భారీ కంపెనీలు సైతం కుదేలైపోయాయి. ఈ పరిణామాలకు ప్రభుత్వం కుంగిపోలేదు సరికదా… దీని నుంచి బయటపడటానికి సరికొత్త మార్గాలను అన్వేషించసాగింది. కార్లూ, కంప్యూటర్లే కాకుండా వినోదాన్ని కూడా ఎగుమతి చేయవచ్చని భావించింది. ఆ ప్రోత్సాహం కోసం దేశవ్యాప్తంగా 300 సాంస్కృతిక శాఖలను ఏర్పాటు
చేసింది. ఫలితం! షిరి, మై శాసీ గర్ల్, ద హోస్ట్ .. లాంటి బ్లాక్బస్టర్లు దుమ్మురేపాయి. ఇలాంటి విజయాల వెనుక రహస్యం ఒక్కటే! ఒక అనూహ్యమైన కథాంశాన్ని ఎంచుకుని, దాని చుట్టూ కమర్షియల్ హంగులను కల్పించడమే. అందుకే ఇప్పటికీ కొరియన్ సినిమాలు, ఇతర భాషలకు ముడి సరుకులా మారుతున్నాయి. ‘లక్కీ కీ’ అనే సినిమాతో వెంకటేష్, ‘డాన్సింగ్ క్వీన్’ అనే రీమేక్తో కాజల్… కొరియన్ సినిమాలను మనకు మరింత దగ్గర చేసే ప్రయత్నంలో ఉన్నారు.
తమ సంస్కృతిని విశ్వవ్యాప్తం చేయాలనుకునే లక్ష్యాన్ని చాలా దేశాలే ప్రయత్నించాయి. ఈ వ్యూహాన్ని ‘సాఫ్ట్ పవర్’ అంటారు. ఒకప్పుడు రష్యన్ సాహిత్యం మనకు చవకగా అందడం వెనుక ఇలాంటి విశ్లేషణే వినిపిస్తుంది. జపాన్ కూడా ఓ సమయంలో తన సంస్కృతిని ఎగుమతి చేసి విజయవంతం అయింది. ఈ విధానాన్ని ‘కూల్ జపాన్’ అంటారు. ఇందులో భాగంగా ‘మాంగా’ అనే కామిక్ పుస్తకాలు, ‘యానిమే’ పేరుతో చిత్రమైన యానిమేషన్, ‘J-pop’ మ్యూజిక్… ఇలా వైవిధ్యమైన సంస్కృతి వెల్లువెత్తింది. కానీ క్రమంగా కొరియన్ వేవ్, జపాన్ను కూడా దాటేసింది.
మణిపూర్, అసోం, సిక్కిం… ఇలా ఈశాన్య భారతంలో ఉన్న రాష్ర్టాలలో కొరియన్ సినిమాల హవా ఎక్కువ. వేర్పాటువాదుల భయంతో అక్కడ చాలా రోజులు బాలీవుడ్ సినిమాలు ఆడేవి కావు. ఆ సమయంలో వాళ్లకు కొరియన్ సినిమాలు అలవాటయ్యాయి. పైగా వారి వేషభాషలు, కొరియన్లకి దగ్గరగా ఉండటంతో… పరాయి చిత్రాల్లా తోచలేదు. ఓటీటీ లాంటి సౌకర్యాలు అందుబాటులోకి రాని రోజుల్లోనే… కొరియన్ సినిమాలు, సిరీస్లు, సంగీతపు సీడీలు మయన్మార్ సరిహద్దుల గుండా మణిపూర్కు చేరుకునేవి. వీటి ప్రభావం అక్కడి ప్రజల మీద ఎంతగా ఉండేదంటే, 2008లో నాగాలాండ్ ప్రభుత్వం ‘భారత్-కొరియా మ్యూజిక్ ఫెస్టివల్’ నిర్వహించింది. అప్పటి నుంచి కొరియా కళాకారుల ప్రదర్శనలు, రాకపోకలు కూడా పెరిగిపోయాయి.
‘దక్షిణ కొరియాకు చెందిన సౌందర్య ఉత్పత్తులను భారతీయులకు చేరువ చేయడం మా లక్ష్యం’- కొరికార్ట్ (korikart.com) అనే వెబ్సైట్లో కనిపించే మాట ఇది. ఈ వెబ్సైట్లోకి వెళ్లి చూస్తే, నూరుశాతం దక్షిణ కొరియా జీవనవిధానం కనిపిస్తుంది. సబ్బుల దగ్గర నుంచీ షాంపూల వరకు అక్కడి ఉత్పత్తులు అందుబాటులో ఉంటాయి. వీటి ధరలు చూస్తే, ఆ దేశానికి వెళ్లొచ్చినంత అనుభవం కలుగుతుంది. అయినా కొరికార్ట్కు ఇప్పుడు ఢోకా లేదు. కొరియన్ సౌందర్య ఉత్పత్తుల కోసం అంత డిమాండ్ ఎందుకంటే… కొరియన్ సెలబ్రిటీలు ‘గ్లాస్ స్కిన్’ అనే పద్ధతిని పాటిస్తారు. అంటే… మనిషి చాలా కళగానూ, చర్మం నిగారింపుతోనూ కనిపించాలి. కానీ అది మేకప్లాగా కృత్రిమంగా అనిపించకూడదు (‘no-makeup’ makeup look). వాళ్ల సినిమాలు, సిరీస్, ఆల్బమ్స్లో ఇదే కనిపిస్తుంది. దుస్తులు కూడా ఇంతే! హుందాగా, ఆకర్షణీయంగా ఉంటూనే ట్రెండీగా ఉండే బాట వీరిది. విమానంలో ప్రయాణిస్తున్నా, వీధుల్లో తిరుగుతున్నా ఏ సందర్భానికైనా ఒకేలా నప్పే విధానంగా బట్టలు వేసుకోవాలనుకోవడం కె-ఫ్యాషన్ ప్రత్యేకత.
కొరియన్ సినిమాలు చూస్తూ, వాళ్ల సంగీతాన్ని ప్రేమిస్తూ వచ్చిన భారతీయ యువత అక్కడితో ఆగడం లేదు. కొరియన్ మాయలో కలిసిపోవడానికి ఉన్న ఏకైక అడ్డంకి భాషను కూడా అధిగమించాలనుకుంటున్నది. నిజానికి మన భారతీయ లిపికి, ఉచ్ఛారణకు పూర్తి భిన్నమైంది కొరియన్ భాష. చైనీయుల మాండరిన్కు కాస్త దగ్గరగా తోస్తుంది. అయినా సరే, సబ్ టైటిల్స్ లేకుండానే కొరియన్ల భాషను వినాలనుకుంటున్నారు. లాక్డౌన్లో దొరికిన వెసులుబాటును అందుకు వినియోగించుకున్నారు. ఆన్లైన్లో విదేశీ భాషలను నేర్పే Duolingo అనే సంస్థ ప్రకారం గత ఏడాది కొరియన్ నేర్చుకోవాలనుకునేవారి సంఖ్య దాదాపు మూడు రెట్లు పెరిగిపోయింది. ఈ పరిస్థితిని గమనించిన భారతీయ ప్రభుత్వం కూడా ‘జాతీయ విద్యా ప్రణాళిక (2020)’ ప్రకారం స్కూళ్లలో కొరియన్ భాషను కూడా నేర్పవచ్చు అంటూ అనుమతి ఇచ్చింది.
ఒకప్పుడు మన దగ్గర చైనీస్ రెస్టారెంట్లంటే విపరీతమైన మోజు ఉండేది. అక్కడ కనిపించే ఫ్రైడ్ రైసులూ, నూడుల్సూ నోరూరించేవి. వీధివీధికీ చేరుకున్న చైనీస్ ఫుడ్తో ఇప్పుడు కొరియన్ వంటకాలు తలపడుతున్నాయి. పులియబెట్టిన క్యాబేజీతో చేసే ‘కిమ్చీ’, సాంబారన్నంలా కనిపించే ‘యుక్ జేజంగ్’ లాంటి వైవిధ్యమైన రుచులకు భారతీయులు అలవాటు పడుతున్నారు. ఇక ఎండుమిర్చి, కారాలతో కలబోసే ఘాటైన ‘ర్యామెన్ నూడుల్స్’ సరేసరి. ఆన్లైన్లో ఆహార పదార్థాలను అందించే Urban Platter ప్రకారం, కొరియన్ ఆహారానికి సంబంధించి రోజుకు రెండువేల ఆర్డర్లు వస్తున్నాయట. కొరియన్ ఆహారానికి ఉన్న డిమాండ్ వెనుక ఓ కారణం ఉంది. ఈమధ్యకాలంలో వాళ్ల సినిమాలు, సీరియల్స్లో కనిపించే ఆహారం, దుస్తులు కూడా ఆకర్షణీయంగా ఉండేలా చూసుకుంటున్నారు. వాటి ప్రభావం ఉండి తీరు తుంది కదా!
2013 మే 7. అప్పటి అమెరికన్ అధ్యక్షుడు బరాక్ ఒబామా, కొరియా అధ్యక్షుడు జెన్ హ్యూ… శ్వేతసౌధంలో కలుసుకున్నారు. ఈ సందర్భంగా ఒబామా గంగ్నమ్ ైస్టెల్ పాటను తలుచుకోకుండా ఉండలేకపోయారు. ‘కొరియన్ తరంగానికి ఈ పాట నిదర్శనం’ అంటూ కొనియాడారు. అది గంగ్నమ్ ైస్టెల్ కాలం మరి! యూట్యూబ్లో వందకోట్ల వీక్షణలు దాటిన తొలి వీడియో అది. దక్షిణ కొరియాలోని గంగ్నమ్ అనే చోట కనిపించే వైవిధ్యమైన జీవనశైలిని ప్రతిబింబించేలా ఈ ఆల్బమ్ని రూపొందించారు. K-pop గా పిలుచుకునే కొరియన్ సంగీతపు హోరుకు ఇది మచ్చు తునక. ఆ జోరును అందుకుంటూ BTS, Blackpink లాంటి బృందాలు సంచలనాన్ని సృష్టించాయి. ఏడుగురు సభ్యుల బృందంగా మొదలైన BTS, పాప్ సామ్రాజ్యంలో బావుటా ఎగరేయడమే కాదు, ఫ్యాషన్ ఐకాన్లుగా మారిపోయారు. సోషల్ మీడియాలో వీళ్ల అనుచరులు, వీక్షణలకు సంబంధించి ఓ డజను గిన్నిస్ రికార్డులు నమోదయ్యాయి. డేటా అందరికీ అందుబాటులోకి వచ్చే సమయంలోనే లాక్డౌన్ రావడంతో… కొరియన్ సంగీతానికి అడ్డు లేకుండా పోయింది. భారతీయ సంగీతపు యాప్ జియోసావన్ ప్రకారం అక్టోబర్ 2020లో 23 లక్షల మంది BTS పాటలని విన్నారు. మరో సంగీత యాప్ స్పాటిఫై ప్రకారం 2020లో BTS బృందం శ్రోతల్ని ఆకర్షించడంలో నాలుగో స్థానంలో ఉంది.
భాషకు అతీతంగా… మంద్రంగా ఉండే స్వరం, శ్రావ్యమైన సంగీతంతో కె-పాప్ శ్రోతలను ఇట్టే ఆకట్టుకుంటున్నది. కొరియోగ్రఫీలో కూడా శ్రద్ధ కనిపిస్తుంది. బృందంలో సభ్యులంతా ఒకరి తర్వాత ఒకరు ముందుకొస్తూ చేసే ‘జరిబగం’ తరహా ప్రక్రియలతో, పాటలో లయ కనిపిస్తుంది. ఆల్బమ్ మరింత అందంగా కనిపించడానికి స్ట్రీట్, రెట్రో, ఫ్యూచరిజం, బ్లాక్ అండ్ వైట్ లాంటి వైవిధ్యమైన నేపథ్యాలను ఉపయోగిస్తారు. ఇక వీటిలో కనిపించే ఫ్యాషన్ గురించైతే చెప్పక్కర్లేదు. గాయకులు తమ ఆహార్యం విషయంలో చాలా జాగ్రత్తగా ఉంటారు. ప్రైవేట్ ఆల్బమ్స్ అంటే ఆడంబరమైన దుస్తులు, తెరలోంచి చొచ్చుకు రావడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టు కనిపించే గాయకులు గుర్తుకొస్తారు. కానీ శరీరాకృతి దగ్గర నుంచీ, వస్ర్తాల వరకు కొరియన్ గాయకులు చాలా హుందాగా కనిపించే ప్రయత్నం చేస్తారు.
కొరియన్ గాయకులకు సాయం చేయడానికి చాలా ఏజెన్సీలు కూడా సిద్ధంగా ఉంటాయి. సామాజిక మాధ్యమాల్లో వాళ్లని ఎలా ప్రమోట్ చేయాలి, అరంగేట్రం ఎలా ఉండాలి, బ్రాండ్ ఇమేజ్ ఎలా సంపాదించుకోవాలి? లాంటి విషయాల్లో సాయం చేస్తాయి. ఇక ప్రభుత్వం నుంచి వచ్చే ప్రోత్సాహం గురించి చెప్పుకొని తీరాలి. దక్షిణ కొరియా రాయబార కార్యాలయాలు, విదేశాల్లో తమ పాప్ కళాకారులతో ప్రదర్శనలు ఏర్పాటు చేసిన సందర్భాలున్నాయి. తమ దేశంలో జరిగే K-Pop World Festivalకు తరలి రమ్మంటూ, విదేశీయులకు రాయితీలు అందించిన వార్తలూ వచ్చాయి. దక్షిణ కొరియా ప్రభుత్వం దృష్టిలో, పాప్ సెలబ్రిటీలు తమ సాంస్కృతిక రాయబారులు. 2014లో జరిగిన ఓ మ్యూజిక్ అవార్డుల ఫంక్షన్కు సాక్షాత్తు నాటి దేశాధ్యక్షుడు విచ్చేసి, ప్రారంభోపన్యాసం ఇవ్వడమే అందుకు తిరుగులేని సాక్ష్యం!
దక్షిణ కొరియా సంస్కృతి ఓ ట్రెండ్లా మారిన వాస్తవాన్ని కాదనలేం. కొత్త ఒక వింతలా దీన్ని నేటి తరం తలకెత్తుకుంటున్న సందర్భాన్ని దాటివేయలేం. కానీ, ఈ మోజు అంతా మంచికేనా! అంటే చాలా సందేహాలే ఉన్నాయి. సంప్రదాయ విలువలు, ఆచారాల విషయంలో కొరియన్లకూ మనకూ చాలా తేడా ఉంది. అందం అంటే ఏమిటి? వివాహేతర సంబంధాలు నైతికమేనా? ఆహారం ఎలా ఉండాలి? ఇంటిని ఎలా తీర్చిదిద్దుకోవాలి? జీవితాన్ని ఎలా గడపాలి?… లాంటి సవాలక్ష ప్రశ్నలకు రెండు దేశాల్లోనూ భిన్నమైన జవాబులు వినిపిస్తుంటాయి. అందుకని ‘అతి సర్వత్ర వర్జ్యయేత్’ అన్న సూత్రం కొరియన్ తరంగానికి కూడా వర్తిస్తుంది. దాన్ని పరిమితంగా ఆస్వాదిస్తూనే… మన సినిమాలు, సిరీస్లాంటి మాధ్యమాల్లో కొత్తదనాన్ని ఆవిష్కరించాల్సిన అవసరం ఉంది. లేకపోతే మనం దక్షిణ కొరియాలోనే జీవిస్తున్నామేమో అనుకునేంతగా, అక్కడి జీవితమే ఉన్నతమేమో అని అపోహ పడేంతగా… ఆ సునామీ ముంచెత్తే ప్రమాదం ఉంది.