తెలంగాణ దేహం అయితే, హైదరాబాద్ గుండెకాయ. ఇక్కడినుంచి కుతుబ్షాహీలు పాలించారు, అసఫ్జాహీలు ఏలారు. హైదరాబాద్ అంటే చార్మినార్, గోల్కొండ ఒక్కటే కాదు. ఈ నాలుగువందల ఏండ్ల నగరం.. నలుదిక్కుల సామాన్యులకు బువ్వగిన్నె. ఇక్కడ కార్ఖానాలు ఉన్నాయి. కొలువుల కోసం వస్తారు. ఇక్కడ దవాఖానాలు ఉన్నాయి. వైద్యం కోసం వస్తారు. ఇక్కడ విద్యా సంస్థలు ఉన్నాయి. చదువుల కోసం వస్తారు. ఇక్కడ చేయి తిరిగిన బావర్చీలు ఉన్నారు. దమ్ బిర్యానీ కోసం వస్తారు. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే.. తెలంగాణ అభివృద్ధి హైదరాబాద్తోనే ముడిపడి ఉన్నది. ఇదొక అక్షయపాత్ర! ఆ సంగతి ఆంధ్రా పాలకులకు తెలుసు. కాబట్టే, గుండెకాయను వేరుచేద్దామని కుట్రలు పన్నారు. కేంద్రపాలిత ప్రాంతమన్నారు, ప్రత్యేక ప్రతిపత్తి అన్నారు.ఆ బేరాలకు తల ఒగ్గి ఉంటే.. హైదరాబాద్ లేని తెలంగాణ ఎప్పుడో సాధ్యమయ్యేది. కానీ, కేసీఆర్ ఒప్పుకోలేదు. మడమ తిప్పుకోలేదు. హైదరాబాద్తో కూడిన పరిపూర్ణ తెలంగాణ మినహా.. ఏమిచ్చినా వద్దని తేల్చి చెప్పారు. ఢిల్లీ ఊరింపులకూ, గల్లీ రాజకీయాలకూ తలవంచలేదు.
ఒకటే మాట. హైదరాబాద్ మాది, మాదే! ఒకటే దారి. ఉద్యమం.
షరతులు తుర్రు మన్నాయి. అర్థంలేని ప్రతిపాదనలు అటకెక్కాయి.
తెలంగాణ రాష్ట్రం అవతరించింది.. హైదరాబాద్ రాజధానిగా!
పాలకుడెప్పుడూ బ్యూరోక్రసీ ఫోల్డ్లోకి పోవద్దు. మన ఫ్రేమ్వర్క్లోంచి వాళ్లు పనిచేసేటట్టు చూసుకోవాలి. రూల్స్ ఏమీ శిలా శాసనాలు కాదు, వాటిని మార్చుకునే ఫ్లెగ్జిబిలిటీ ఉండాలి. రూల్స్ మనం పెట్టుకున్నయే కదా. అవసరమైతే మార్చుకుంటం.