పచ్చపచ్చని చెట్ల తలల మీంచి
నవ నాగరికతకు నిచ్చెన మెట్లు నిర్మించుకొంటున్నాం
జారుతున్న దూరమే ఎక్కువ
అగాధంలోకే అడుగువేస్తూ
అవకాశాన్ని అరచేతిలోకి అందుకోవాలనే ఆశ!
ఆకుపచ్చని కలలైనా కనలేని వాళ్ళం
కండ్లల్లో ఎండిన ఒయాసిస్లు అతికించుకున్నాం
అపురూప కదంబమా..
నిన్ను నాయనమ్మ కథల్లోనే
వినాలంటే మనసొప్పటం లేదు
నీ నీడల జాడల్ని ఇతిహాస వీధుల్లోనే
వెతుక్కోవాలంటే కన్నీరాగటం లేదు!
జాబిలి కిరణాలు రెపరెపల ఆకుల అంచుల్లోంచి దూకే
ప్రకృతి గీసే చిత్రాలేవీ?
జాలి గుర్తుగానైనా
గుండెల్లో దాచుకొనే వారేరి?
కొంచెం కొంచెం నీ ఉనికి ఉన్నచోటే
చిలక ప్రశ్నై ఊగుతున్నావు
నీ నీడను అంటుకొంటేనే
సమస్త రోగాలు పాదరసంలా
జారిపోతాయే
చేయి చాపి కాసులడగని కదంబమా
కరకు మనిషి తలపుల్లో కరుణుండునా?
నీ కాళ్ళ కొసల నుంచి తల కురుల వరకు
ఔషధాల పెట్టెను తెరచి పెట్టావే..
నీ చుట్టూరా ఎన్ని చలన దృశ్యాలకు
ఊపిరి పోయలేదు!
కావ్యాల్లో ప్రేమతడికి సాక్షమైనావు
నీపై నగిషీలు చెక్కి మురిసిపోయిన శిల్పులు
నీ వంటికి చేసిన గాయాలనే మరచిపోయారు
నీవు పోతూ కళాకారులకు కీర్తినిచ్చావు
రాజులకు సింహాసనాలు ఇచ్చావు.
మహాకవుల కలాల్లో పచ్చగా బతికిన కదంబమా!
ఇప్పుడు కనుమరుగవుతున్న విషాదానికి
పత్రాల గొంతుకలతో విలపిస్తున్న దృశ్యానివి!
నేనిప్పుడు కదంబం నీడల్లోంచి
కన్నీటి పువ్వులేరుకొంటున్నా..!!
సుంకర రమేశ్
94921 80764