ముసలవ్వ
గుడిసెలో ఓ మూలకు మూల్గుతున్న
దినాము ఎర్రటి సూర్యుడు
అవ్వ భుజాల మీదనే ఉదయిస్తాడు.
ఊరికి ముందర్నే నిద్రలేసి
గుడిసె ముంగిలిని అపురూపంగా
అలికిపూసి
మట్టిమీద మమకారపు
సంతకం చేస్తుంటది.
కట్టెల పొయ్యిమీద
నాల్గు మెత్కులు ఉడికేసుకొని
నెత్తిమీద సద్ది సేతిలో కొడవలితో
ఆకలికంపల్ని కొయ్యడానికి బాట పడ్తుంది.
కట్టుకున్నోడు కాటికి పయనమైనా
కనుకున్న కొడుకులు ముద్ద కూడు పెట్టకున్నా
ఎక్కడా ధైర్యం సడలకుండా
అవ్వ జీవితమే తన పాఠంగా రాసుకొని
రోజు ఓ పూట చదువుకుంటది.
చీర చిన్గిన నెత్తి మాసిన
పెయ్యంత మైలపడినా
ఆకు సంచిలో అద్ద రూపాయి లేకపోయినా
దిగులు చెందని పెద్దగుట్ట ధైర్యం అవ్వది.
బువ్వ కావాలి కూర కావలనేమి అడగదు
కారం మెత్కులైనా కండ్లకద్దుకొని తిని
పదికాలాల పాటు పండు వెన్నెలై బతికేస్తది.
ఎముకలిరిగేటట్లు ఎద్దు కష్టం చేసినా ఎన్నడుకూడా నోటి రుసి ఎరుగదు
పండుగ పొద్దయినా ఆ గుడిసెలో
జేజ బువ్వకు గతుండదు.
కూలీకెల్లిన కాడ
మునుంలో ముందరుంటది
పదం పాడే కాడ పల్లవై మోగుతుంటది.
అవ్వ నోరిప్పితే
తెలుగు యాసలన్నీ తొణికిసలాడుతయి
మాటమాటకొక సామెత జాలు వార్తది.
అవ్వ వందల శాస్ర్తాలకు ఓ పెద్దబాల శిక్ష
ఏడు రాజుల కథ
మూడు దయ్యాల కథ
అవ్వ నోరిప్పితే ఎన్ని కథలో
ఇన్ని కథలు ఎందుకులే గానీ
నాకు అవ్వ జీవితమే ఓ పెద్ద కథ
ఎంత బీదరికం గుండెలపై పొర్లాడిన
ఇంటి ముందరికొచ్చిన వారికి
పిడికెడు బువ్వ పెట్టే
ఆత్మగల్ల చెయ్యి అవ్వది.
అవ్వకు కవిత్వం తెల్వదు
మొనగాండ్లమనీ కులికే కవులే
అవ్వనోటి ముందర అచ్చురాల
కోసం దోసిలి పట్టాలె.
అవనిశ్రీ , 99854 19424