ఎన్ని లక్షల సంవత్సరాల వయసు నీది. ఎన్నెన్ని తరా ల అనుభవం నీది. సేవ, త్యాగం రెండు కండ్లుగా మనిషిని ఆదుకుంటున్నావు. దృఢమైన కాండం నీ బలం. ధైర్యంతో ఎదుర్కొంటున్నావు తుఫానులను. శాఖోపశాఖల వల్ల నీవు బ్రహ్మవు. అందుకే నీ నీడ లో నీ వారసుల సృష్టి జరుగుతున్నది. లక్షల ఆకులు ఈ భూమి ఊపిరితిత్తులు.. ప్రాణవాయువు ఊట లు. ఆరోగ్యానికి బాటలు. సమస్త కాలుష్యాలను తొలగించి, చల్లదనాన్నిచ్చే నీ విలువ మనిషికి పూర్తి గా తెలిసినట్లు లేదు.
దారుశిల్పి చెక్కిన దేవునికి మొక్కులు! రక్షించే ముళ్లచెట్టుకు గొడ్డలి దెబ్బలు!! తాళవృక్షమా! తినటానికి ముంజలిస్తున్నావు. తేగలిస్తున్నావు. గుడిసె మీదికి ఇంటి తాటిమట్టలిస్తున్నావు. నేలకొరిగితే ఇంటి దులానివవుతున్నావు. అందుకే నిన్ను పెద్దలు కల్పవృక్షమన్నారు. మనిషి నీ ఒళ్లంతా రంధ్రాలు చేసి హింసించాడు అయినా నీవు మురళీగానం చేసి మనిషినే అలరిస్తున్నావు! శాడిస్టుగా మారి రాళ్ళతో కొట్టి సంబరపడ్డాడు. అయినా నీవు పండ్లను రాల్చావు. ఈ దుర్మార్గుల మీద నీకెందుకింత దయ అని అడిగేలోపల నీ కొమ్మలను నరికిన హింసోన్మత్తునికి ఇల్లువై రక్షణనిచ్చావు. ఆ మరునాడు వంట చెరుకువై వండిపెట్టి ఆకలి తీరుస్తున్నావు. ఇంతకూ నీవెవరివి? శాపవశాత్తు ఈ నరకకూపంలోకి వచ్చిపడ్డ గంధర్వకన్యవా? ఎండిపోయిన స్తన్యం దగ్గర గుక్కపట్టి ఏడుస్తున్న పైరు పాపల కోసం వర్షామృతాన్ని కుడుపుతున్న వరాల తల్లివి నువ్వేనా?
వృక్షమా!.. తన గుండెల మీద నీవు మొలకెత్తి పెరుగుతున్నప్పుడు ఈ భూమాత ఎంత పరవశించిందో. నీవు తన కోసం పూలను, కాయలను రాల్చుతుంటే ‘నా తల్లే’ అని ఎంతగా మురిసిపోయిందో! నీ పూల పరిమళాలను మోస్తూ పలు దిశలా వ్యాపింపజేసి పవనుడు తన జన్మధన్యమైందని భావిస్తున్నాడు. నీ పచ్చని ఆకులను మరింత పచ్చగా, లేచిగుళ్లను మరింత ఎర్రగా తేజోమయం చేసి తృప్తిపడుతున్నాడు సూర్యుడు. అంతేనా పత్రహరితం తయారుచేసుకొమ్మని దాసోహమంటున్నాయి కిరణాలు. నీ ఒడిలో గూళ్లు కట్టుకున్న పక్షి సమూహాలు కృతజ్ఞతతో నీకు పాటల హారతులు పడుతున్నాయి. వృక్షమా, నీవి ఎన్నెన్ని లీలలు! కొమ్మలను పైపైకి పెంచి ఆకాశ రహస్యాలను తెలుసుకోగలవు. వేర్లను, ఊడలను లోలోతుల్లోకి పంపి భూగర్భ మర్మాలను గ్రహించగలవు! మండుటెడారి దోసిట్లో ఒయాసిస్సుల ఒడ్డున మనిషికి ఖర్జూరాలను కరుణించగలవు!
మానవజాతితో పాటు నీవూ పెరుగుతూ వస్తున్నావు. మనిషికి నీవే ఆదర్శం. నిశ్శబ్దంగా పరోపకార బుద్ధితో నీవు చేస్తున్న సేవలు నిరుపమానం. మానవులు నీ నుంచి నేర్చుకోవలసింది ఎంతో ఉంది. అసలు నేర్చుకోని దానవులు ఎందరో, చెవిపెట్టి వింటే ప్రపంచ ప్రసిద్ధ దేవాలయం అడవుల నుంచి నీ గంధం చెట్లను నరుకుతున్న చప్పుళ్లు వినిపిస్తాయి. కానీ మీ చెట్లు మాత్రం పాణాంతకమైన గొడ్డండ్లను కూడా పరిమళభరితం చేస్తున్నాయి. చివరి చెట్టును కూడా మనిషి నరికివేసిన తర్వాత ఉరిపెట్టుకుందామన్నా ఒక్క కొమ్మయినా ఉండదు. ఆ రకంగా నేలరాలిన చెట్టు తన చివరి శ్వాసతో మనిషిని ‘నూరేండ్లు బతుకుమ’ని దీవిస్తుంది. ఓ మనిషీ! ఇకనైనా పశ్చాత్తాపపడు. ‘చెడును త్యజించు-చెట్టును పూజించు’. ‘చెట్టుంటే బతుకు- నీళ్లుంటే మెతుకు’ అన్న నినాదాలు నీ గుండెల్లో మార్మోగనీ!
అమ్మంగి వేణుగోపాల్