సత్యమే ధర్మాన్ని నిర్మిస్తుంది, నిలబెడుతుంది. సత్యానుభవమే తాత్త్వికత. తత్వాచరణానుభూతియే ఆధ్యాత్మికత. తాత్త్విక చింతన స్పష్టంగా, సూటిగా సాగడానికి శాంతం, పూర్వనిర్ణయ బంధనాల తొలగింపు, నిశితమైన సత్యాన్వేషణా నిష్ఠ ప్రాథమిక అవసరాలు. లేకుంటే ఒక సంప్రదాయ మార్గానికి చెందిన దృక్కోణం, గ్రంథజ్ఞానం, ఆచరణాసక్తి ఇతర సంప్రదాయ మార్గాల మూలదీప్తిని గ్రహించలేదు. వాటి ప్రాశస్త్యాన్ని అనుభవించలేదు. వాటితో సమన్వయ పడలేదు. తన పరిమితిలో కూరుకొనిపోయి, అన్యదర్శన విస్తృతిని కనలేక స్వోత్కర్షతో, వ్యక్తావ్యక్త పరదూషణతో జటిల ఘర్షణాత్మక సమస్యగా రూపొందుతుంది.
తమదైన ఒక చరిత్రను, నామ రూపాలను, విశ్వాసబలాన్ని, అనుభూతి వైఖరిని కలిగి అనేక రూపాలలో మతాలు మనుగడ సాగిస్తుంటాయి. సాధకులకు వికాసాన్ని కలిగిస్తాయి. కానీ, సాధారణంగా తమ ప్రత్యేకతలను, భేదాలను వక్కాణిస్తూ, ప్రోత్సహిస్తూ అన్యమత మార్గాలతో ఆత్మీయతతో వ్యవహరించడం నేర్పవు. అయితే, వివిధ మత మార్గాలు వివిధ ఆలంబనలుగా నిలిచినా అసలు అనుభవ సారానికి చెందిన ప్రకాశం ఒకటిగానే ఉంటుంది. అదే అంతరాలు లేని ఆధ్యాత్మికత. ఆధ్యాత్మికానుభవంలోనూ ఇంకా పొసగని తేడాలు కనబడుతున్నాయంటే అదింకా అసలైన ఆధ్యాత్మిక స్థాయి కాదని, వస్త్వాశ్రయతలో దిగబడిన ఒకానొక పారవశ్యావేశ స్థితి అని అర్థం. ఆధ్యాత్మికత నిరపేక్షమైన, పరమ ప్రశాంతమైన ఆత్మానందం, బ్రహ్మానందం. అందులో ఆంశిక అస్తిత్వాలు అంతరిస్తాయి.
వైదిక దార్శనిక, సాంస్కృతిక స్వేచ్ఛ బహుముఖీనతకు ఆటపట్టయింది. అనేక పరిణత పరిణామాలను ఆస్వాదించి అంతర్లీనం చేసుకున్నది. సబల జీవస్రవంతిగా నేటికీ సహిష్ణుతను విస్తరిస్తున్నది. ఎటువంటి అనుభవాన్ని, అనుభూతిని కలిగించే వస్తువునైనా, సంఘటననైనా సత్యంగానే పరిగణించే శిఖరాగ్ర దృష్టి మనది. మనోగతమైన శుద్ధకాల్పనిక జగత్తును ప్రాతిభాసిక సత్యమని, మన అవగాహన, అంచనా, మూల్యాంకనం నిరంతరమూ సందర్భానుకూలంగా మారే ప్రపంచానుభవ జగత్తును వ్యావహారిక సత్యమని, దేశ కాలాతీతంగా నిర్వికారంగా, నిర్గుణంగా నిలిచి ఈ విశ్వం సృష్టి స్థితి లయలను నియంత్రించే సచ్చిదానంద శక్తిని (పరబ్రహ్మాన్ని) పారమార్థిక సత్యంగా చూపిన దార్శనిక నైశితి మనది. సత్యచైతన్యమే నిమిత్తకారణంగా, దాని శక్తియే ఉపాదాన కారణంగా జగత్తు, జీవుని అస్తిత్వాన్ని వివరించిన శాస్త్రీయత మనది. ఈ సత్యచైతన్య శక్తి లేకుండా జీవ జగత్తులకు స్వతంత్రమైన ఉనికి లేదని, పరబ్రహ్మ ప్రకాశాన్ని పట్టుకొని, కృతజ్ఞతతో సహజంగా, సరళంగా ఆత్మీయంగా జీవించమని చెప్పిన అద్వైతప్రజ్ఞ మనది.
పరబ్రహ్మానుభవ స్ఫూర్తితో సకలదేవతలకూ స్తోత్రాలు రచించి, షణ్మత స్థాపన చేసి, ఆర్షమత విచ్ఛిత్తిని నివారించి, హైందవ, హైందవేతర అన్ని మార్గాల పక్షులకూ విశ్రాంతినివ్వగలిగిన ఒక మహా దార్శనిక వటవృక్షాన్ని వైదిక హృదయంగా నిలిపిన అద్వైత భాస్కరులు ఆదిశంకరులు. ఏ మతస్థులైనా, ఏ దైవాన్ని ఎలా ఆరాధించినా, వేషభాషలేవైనా, ఏ ఆచారాలు పాటించినా, ఏ విశ్వాసాలు కలిగినవారైనా తమ పరంపరను మార్చుకోనవసరం లేదని, కేవలం ఏకాత్మతతో ద్వేషాలు మాని, కనబడే ఆస్తిక, నాస్తిక భేద ప్రపంచమంతా ఒకే దైవ ప్రకాశంగా తెలుసుకొని పరస్పర గౌరవం, ఆత్మీయతలతో జీవించాలని బోధించిన గురు భారతీయత వారిది. ప్రజ్ఞానమే సత్యమని, ఈ సత్యగత శక్తి ప్రకాశమే శివమని, ఆ శివ జగన్నాట్యమే సుందరమని, అదే ఆనందమన్న వారి దార్శనిక వైభవమే ఒక మహా ప్రేమాలయం. ఈ ‘సత్య శివ సుందర’ ఆలయాన్ని అందరమూ నిత్యం దర్శించుకుందాం.
-యముగంటి ప్రభాకర్ , 94401 52258