ఆచరణమే జీవన మార్గం, జీవన గమ్యం. ఆచరణమే ప్రయత్నం, ఫలం. జ్ఞాన పరిణతికి, భక్తి విమలతకు ప్రమాణం. సాధనాస్థాయికి, బాధ్యత నిర్వహణకు సూచిక ఆచరణం. ఇంద్రియ నియంత్రణకు, హృదయ సున్నితత్వానికి, వ్యక్తిత్వ పు ఔన్నత్యానికి కొలమానం ఇది. మతం, ఆచారం, సంప్రదాయం, సంస్కృతి అన్నవి ప్రధానంగా మనిషి ఆచరణను సంస్కరించడానికే! తద్వారా వ్యక్తి జీవి తాన్ని, సామాజిక జీవితాన్ని సుసంపన్నంగా, భద్రంగా వికసింపజేయడానికే. ఈ దిశలోనే సరళమైన, శుద్ధ జీవనశైలిని కేంద్రంగా చేసుకున్న ఐదు ఆచారాల ను పంచ ఆచారాలుగా నిర్దేశించింది వీరశైవం. అవి సదాచారం, గణాచారం, భృత్యాచారం, శివాచారం, లింగాచారం.
దేహాన్ని పవిత్రంగా ఉంచుకోవడం సదాచారం. నిష్ఠ వహించమని, శుచిగా ఉండమని ఇది సూచిస్తుంది. ఎప్పుడూ ఎవరికీ ఎలాంటి హాని కానీ, అవమా నం కానీ కలిగించకుండా వర్తించడమే సదాచారం. అందరికీ క్షేమకరంగా జీవిం చడం. డాంబికాలను పక్కన పెట్టి సరళంగా, సహజంగా, పరిశుభ్రంగా జీవించ డం. ఒకరకంగా చెప్పాలంటే మానవీయ జీవన మూలాధారమే సదాచారం.
సంఘం కట్టుబాట్లకు లోబడి జీవించడం గణాచారం. సంఘ క్షేమానికి విరుద్ధం గా జీవించరాదని చెబుతుంది. అంటే సమాజంలోని అన్ని వర్గాలకు హితకరం గా జీవించాలి. అనవసర ఘర్షణలకు తావివ్వకుండా, సగౌరవంగా అందరితో కలిసి ఉండాలి. సమష్టి తత్వపు ప్రాధాన్యాన్ని తెలుసుకొని విజ్ఞతతో వ్యవహ రించాలి. గణాల మధ్య సమన్వయం, సహకారం పెరగడంతో గుణబలం నిలబ డుతుందని తెలుసుకొని దానికి అనుగుణంగా నడుచుకోవడమే గణాచారం.
కృతజ్ఞతతో, నిగర్వంగా సేవాభావంతో జీవించడం భృత్యాచారం. గురువుల పట్ల, సమాజంలోని శిష్టజనుల పట్ల భక్తితో నడచుకోవాలి. తన ఉనికిని అనేక శక్తుల ఫలంగా గుర్తించి ప్రకృతిపట్ల, ప్రాణికోటిపట్ల ప్రేమతో ప్రవర్తించాలి. ఆధిక్యతా భావన, దుర్గుణాలకు లోనుకాకుండా ఉండాలి. ఎంతటి ఉన్నతాధికా రంలో ఉన్నా ధర్మపాలనకు, ధర్మరక్షణకు మహాభటుడిగా వ్యవహరించాలి. దర్పానికి ఇసుమంతైనా తావివ్వక సేవాభావంతో కర్తవ్యాలను నిర్వర్తించడమే భృత్యాచారం.
ఎప్పుడూ శివమయమైన లోకహితాన్ని కోరడమే శివాచారం. అంటే అహంకా రాలకు, అలంకార పటాటోపాలకు, వికారాలకు అతీతంగా జీవించడం. సరళం గా, సహజంగా, నిష్కపటంగా చిత్తంలో భగవంతుడిని దర్శిస్తూ మనుగడ సాగిం చాలి. నిస్సంకోచంగా, నిస్సంకుచితంగా పరుల కష్టాలలో పాలుపంచుకోవాలి. ఈ జీవితాన్ని దేవుడి ఆదేశంగా భావించాలి. లోకహిత జీవనాన్ని సాగించాలి. విశాలమైన, అద్వయమైన శివచైతన్యంతో సకల భేదాలకు అతీతంగా ప్రేమ పరిమళాన్ని జగతికి పంచాలి. కష్టార్జితాన్ని తన కనీస అవసరాల మేరకు వాడు కొని మిగతా భాగాన్ని దీనులకు పంచాలి. సారభూతంగా నిర్భోగ, నిబద్ధ, ప్రేమైక మధుర జీవనమే శివాచారం.
సంప్రదాయార్థంలో ధరించిన ప్రాణలింగాన్ని నియమిత రీతిలో తన అస్తిత్వ మూలంగా భావించి అర్చించడం లింగాచారం. దీని విస్తృతార్థం విశేషమైనది. మనకు ఆత్మీయమై, ప్రేరణమై, రక్షణగా వెలిగే నామరూపగుణకర్మల సంకేతా లను, చిహ్నాలను ఉపాసించాలి. లింగమో, మరేదైనా చిహ్నమో, మరేదైనా విగ్రహం కావచ్చు, శబ్దం కావచ్చు, రేఖారూపమైన యంత్రం కావచ్చు.. దానిని ప్రాణ సమానమైన చిదాకాశ భానుబింబమైన శక్తి లింగంగా భావించి నిత్యం ఆరాధించడమే లింగాచారం.ఈ ఐదు ఆచారాలు వరుసగా మనిషిని వ్యక్తిస్థాయిలో, సమాజస్థాయిలో, ప్రకృతిస్థాయిలో, అవగాహన, అనుభూతి స్థాయిలో ప్రేమమయంగా వికసిం పజేసి, పరిమళింపజేసే ఉత్కృష్ట మార్గాలు. సకల లోక కల్యాణాన్ని కాంక్షించి బహుముఖీనంగా సాగిన భారతీయ దర్శన ప్రస్థానంలో సహజత, సరళత, విమలతతో వెలసిన ఒక విశిష్ట మార్గమే వీరశైవగతమైన పంచాచార విధి.
–యముగంటి ప్రభాకర్ , 94401 52258